ΚΑΠΠΑΡΗ

Στην ΚΑΠΠΑΡΗ (ακολουθώ τη σπανιότερη γραφή με δύο «π» που προτιμά η επιχείρηση) βρέθηκα με τη γυναίκα μου απρογραμμάτιστα μια Κυριακή μεσημέρι, ύστερα από μια ωραία βόλτα από το σταθμό μετρό της Ακρόπολης ως τον Άι Δημήτρη το Λουμπαρδιάρη και από εκεί στα Πετράλωνα. Την επιλέξαμε αυθόρμητα στηριζόμενοι στις κριτικές στο a4f, κυρίως επειδή θέλαμε ένα ταβερνάκι με αυλή. Το πήραμε μάλιστα μάλλον αψήφιστα και δεν τηλεφωνήσαμε για κράτηση, ευτυχώς σταθήκαμε τυχεροί και βρήκαμε ένα τελευταίο τραπέζι για δύο, όσοι ήρθαν κατά τις επόμενες δύο ώρες χωρίς κράτηση έφαγαν κατά το κοινώς λεγόμενο πόρτα.

Έχει σουξέ η ΚΑΠΠΑΡΗ λοιπόν, θα εξετάσουμε στη συνέχεια το πώς και γιατί εξηγείται και δικαιολογείται αυτό. Γεγονός είναι ότι θα τη βρείτε πολύ εύκολα στο τέρμα σχεδόν της οδού Δωριέων, είτε ανηφορίζοντας από το σταθμό του ηλεκτρικού στα Πετράλωνα είτε κατηφορίζοντας από την πλατεία Μερκούρη όπου, όπως ίσως δεν ξέρατε, έχει στάση τρόλεϊ. Αν είστε τετράτροχοι, μην ανησυχείτε, με αναζήτηση ανάλογη με την ώρα της ημέρας (ή της νύχτας) όλο και κάποιο βολικό μέρος θα βρείτε να παρκάρετε (5 έως 6 στα 10).

Όταν φθάσαμε, είχε αρχίσει ψιλόβροχο. Έτσι διαπιστώσαμε ότι η «αυλή» είναι απλά ο προθάλαμος του μαγαζιού που σε περίπτωση ανάγκης κλείνει με τέντα. Μπροστά υπάρχει τζαμαρία, αριστερά και δεξιά ψεύτικοι τοίχοι με γλαστράκια και παρεμφερή διακοσμητικά στοιχεία που δημιουργούν όντως μια αίσθηση κλειστής αυλής. Ο μέσα χώρος είναι σαφώς πιο ζεστός και ελκυστικός, με τραπέζια τοποθετημένα πιο αραιά και ωραία διακόσμηση σε στιλ παλιακό στους τοίχους. Θεωρητικά, και μόνο θεωρητικά, καταλαβαίνετε τι εννοώ, ο μέσα χώρος είναι για τους μη καπνιστές, όταν το μαγαζί γέμισε ο καπνός πήγε σύννεφο.

Το προσωπικό όλο νεαρά παιδιά, μια νεαρή κυρία σε ρόλο μετρ και οι υπόλοιποι άνδρες, γρήγοροι και σωστοί, απλά και μόνο κάπως διεκπεραιωτικοί, πιθανόν λόγω της πολυκοσμίας, αφού έπρεπε να εξυπηρετήσουν ταυτόχρονα γύρω στα εκατό άτομα.

Αν δηλώσω τώρα ότι από τα τέσσερα πιάτα που πήραμε πιο πολύ μας άρεσαν οι τηγανιτές πατάτες, αντιλαμβάνεστε ότι η κουζίνα στην ΚΑΠΠΑΡΗ μάλλον πάσχει.

Στην αρχή ήρθε μια πιατέλα με ψητά λαχανικά, επαρκή μεν σε ποικιλία, αλλά λίγα σε ποσότητα και κυρίως χλιαρά. Οι κεφτέδες σαχανάκι που ακολούθησαν σκέτη απογοήτευση, κακής ποιότητας κρέας και σάλτσα άγευστη και άνοστη.

Ευτυχώς που ακολούθησαν οι φρεσκοκομμένες και σωστά τηγανισμένες πατάτες, γιατί και το τελευταίο πιάτο, στο οποίο στήριζα τις ελπίδες μου, ήταν κακοφτιαγμένο. Επρόκειτο συγκεκριμένα για φρυγαδέλι, signature dish της Λευκάδας, που είναι κομμάτια συκωτιού τυλιγμένα σε μπόλια και ψητά στα κάρβουνα. Χάρηκα που το είδα στον κατάλογο, όμως το πιάτο που προσγειώθηκε στο τραπέζι μας ήταν συκώτι με ίχνη μπόλιας, κακοψημένο, δηλαδή εν μέρει αρπαγμένο, και κατόπιν τεμαχισμένο. Κρίμα!

Το εμφιαλωμένο νερό της υποδοχής δεν πρόλαβα να το αποκρούσω, ευτυχώς που στο τέλος μαζί με τη νόμιμη απόδειξη κεραστήκαμε παγωτό με σοκολατόπιτα και ραβανί και η τελευταία εντύπωση ήταν θετική.

Έτσι φύγαμε από την ΚΑΠΠΑΡΗ με τη βεβαιότητα ότι δεν πρόκειται να ξαναπάμε, είναι ένα από τα δυστυχώς πολλά μέτρια μαγαζιά που έχουν ξεφυτρώσει στα Πετράλωνα για πελατεία χωρίς υψηλές απαιτήσεις αλλά με μάλλον υψηλές τιμές – σχεδόν 35 ευρώ για όσα προανέφερα.

Μεσημερι καθημερινης παρεα 3 ατομων ανηφορισαμε προς Πετράλωνα και ειπαμε να ξαναεπισκευτουμε το Καππαρη καθως ειχαμε ξαναπαει πριν αρκετους μηνες. απο θεμα πάρκινγκ η περιοχή δε φημιζεται ιδιαίτερα οποτε θελει υπομονη και τυχη.
απο θεμα χωρου θεωρω οτι οταν ανοιγει ο καιρος ενδείκνυται καλυτερα το μαγαζι καθως εχει σκεπαστη αυλη, την οποια και προτιμω.

απο θεμα φαγητου τωρα. Παραγγειλαμε και επειτα απο προτροπή του σερβιτορου μια σαλατα που συγκαταλεγεται στις νεες τους γευσεις, με πρασιναδα, φραουλες, ξηρους καρπους και μαστελο κόστους 9.50 ευρω. η γευση της θα μπορουσα βα πω οτι ηταν ικανοποιητικη αλλα στα μειων ηταν οτι εψαχνα το μαστελο με τα κυαλια. 3 ή 4 πολυ μικρες και λεπτες φετες σχεδον σαν φλυδες υπηρχαν στο πιατο. και φυσικα η τιμη υπερβολικα τσιμπημενη απλα για πρασινη σαλατα.

απο κυριως πηραμε μεριδα παιδακια κοστους 14 ευρω τα οποια ήταν αρκετα νοστιμα, πηραμε μπριζολα αγριογουρουνου που κοστισε 15 ευρω, επισης αρκετα γευστικη. και τα 2 πιατα συνοδευοταν απο ριζακι και σαλτσα λαδολεμονου. απο κυριως επισης παραγγειλαμε μπροζολα γάλακτος που κόστιζε 15 ευρω και ηταν επισης αρκετα νοστιμη. επισης παραγγειλαμε κρασι χυμα λευκο και κοκκινο γλυκο το οποιο για χυμα το βρηκα εξαιρετικο. με ολα τα ανωτερω και με ψωμακι το οποιο ειζαν ψησει και το θεωρω σρα συν ο συνολικος λογαριασμός ανήλθε στα 55 ευρω.
στα πολυ θετικά επισης μας κερασαν γλυκο για 3 ατομα το οποίο ειχε 3 μεγαλες μπαλες παγωτου, σακολατοπιτα και ραβανι το οποίο ηταν οτι έπρεπε για να τελειώσουμε το γευμα μας.

η εξυπηρέτηση ηταν καλη αλλα δε μπορώ να δωσω εμφαση σε αυτο καθως ημασταν μολις 2 τραπέζια. οποτε και δε μπορω να κρινω τι θα συνέβαινε αν το μαγαζι ειχε κοσμο.
σε γενικές γραμμες νια ευχαριστη εξοδος με ικανοποιητικο φαγητο

Το είχα επισκεφτεί και παλαιότερα και δεν έχω καταλάβει γιατί δεν προσμετρούνται αυτές οι βαθμολογίες προ τριετίας, δηλαδή υπάρχει περίπτωση να έχει διορθώσει το κατάστημα τις όποιες ατέλειες του?

Πάντως μιάς και βρέθηκα στην περιοχή Σάββατο βράδυ είπα να ξαναπάω. Είχε ως συνήθως πολύ κόσμο και βρήκαμε τραπεζάκι την ώρα που σηκωνόντουσαν κάποιοι άλλοι, οπότε σταθήκαμε τυχεροί, αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να περιμένω, η περιοχή είναι γεμάτη μαγαζάκια και στέκια.

Στα του φαγητού πήραμε ένα σαγανάκι με μανούρι και μέλι φοβερός συνδυασμός 8/10 μία σαλάτα με πεπόνι προσούτο και παρμεζάνα σχετικά άνοστη 5/10 σαλιγκάρια κοκκινιστά σχετικά καλά 6/10 ριζότο με λεμόνι δυόσμο και κάτι άλλο που λησμονώ, βέβαια αυτό που υπερίσχυε ήταν ο δυόσμος σχετικά καλό και αυτό 6/10 ένα καλαμάρι γόνο παρομοίως 6/10 και μία καραβιδόψυχα που ούτε αυτή με ενθουσίασε επίσης 6/10 μαζί με δύο μπύρες φτάσαμε τα 63,00€.

Κέρασμα είχε δύο είδη κέηκ με παγωτό από πάνω... οκ καλά.
Απόδειξη ήρθε με προτροπή... ε ρε Έλληνα αθάνατε που είναι αυτοί οι έλεγχοι που λένε!!!!!!
Δεν ενθουσιάστηκα όπως και την πρώτη φορά, οπότε δεν έχω σκοπό να ξαναπάω προς τα εκεί.

Μεζεδοπωλείο στα Πετράλωνα πολύ κοντά στην πλατεία Μερκούρη (για όσους γνωρίζουν την περιοχή). Τώρα το καλοκαίρι είναι πολύ όμορφα καθώς έχει αυλή και είναι ό, τι πρέπει για να απολαύσει κανείς το φαγητό του. Ο χώρος θυμίζει παλιά γειτονιά, παλιά αθηναϊκή αυλή βγαλμένη από τις ελληνικές ταινίες. Νομίζω ότι ταιριάζει απόλυτα στο ύφος και στο χρώμα της περιοχής των Πετραλώνων που σε γενικές γραμμές έχει μείνει άθιχτη από σύγχρονες παρεμβάσεις. Παραθυράκια, γλαστράκια και άλλα ρετρό στοιχεία διακοσμούν το χώρο της «Κάππαρης» και τον ομορφαίνουν.

Η εξυπηρέτηση καθόλα άψογη: γρήγορη, πρόθυμη, στο σωστό χρόνο, οργανωμένη. Όλοι οι σερβιτόροι νεαροί και φιλότιμοι.
Επίσης μου έκανε εντύπωση ότι οι θαμώνες είναι κατά βάση νεαρής ηλικίας ίσως και λόγω των προσιτών τιμών του. Γενικά είχε πάρα πολύ κόσμο ο οποίος ερχόταν μέχρι αρκετά αργά το βράδυ για να βρει τραπέζι. Μάλιστα ήρθαν άτομα κατά τις 12 ή και αργότερα το βράδυ και σερβιρίστηκαν κανονικά.

Στα του φαγητού ο κατάλογος περιλαμβάνει μια εντυπωσιακή ποικιλία μεζέδων αλλά και κυρίως πιάτων που καλύπτουν όλα τα γούστα.

Διαθέτει πιάτα μαγειρευτά (όπως ισκεντέρ γιαουρτλού κεμπάμπ με πιτούλες γευστικότατο ή κόκορα με μακαρόνια), της ώρας (όπως λουκάνικο εξαιρετικό) και τα κλασικά ορεκτικά (πατάτες τηγανιτές φρέσκες χοντροκομμένες και νοστιμότατες) και σαλάτες.

Ωραίο το χύμα κρασί του και το κόκκινο (γλυκίζει) αλλά και το λευκό καθώς και το ζυμωτό ψωμί του.

Μου άρεσε πολύ επίσης το καλαθάκι του ψωμιού που ήταν αρκετά ρετρό και με πλεχτό πετσετάκι της γιαγιάς, όλα τα λεφτά. Είναι η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά.

Στο τέλος ως κέρασμα προσγειώνεται στο τραπέζι ένα τεράστιο πιάτο που έχει ένα βουνό από μπάλες παγωτού πάνω σε στρώμα brownies και κέικ, ικανό να χορτάσει όλα τα άτομα του τραπεζιού. Νομίζω ότι είναι στα μεγάλα συν του μαγαζιού και ως «κίνηση» κάνει τη διαφορά.

Οι τιμές είναι επίσης ένα άλλο μεγάλο συν. Θα χορτάσετε, θα περάσετε όμορφα και θα φύγετε ευχαριστημένοι χωρίς ο λογαριασμός να έχει ξεπεράσει τα 13-15 ευρώ.

Απόγευμα Τετάρτης 24 του Ιούνη, βρεθήκαμε δύο άτομα στα Πετράλωνα για να δοκιμάσουμε την ταβέρνα-μεζεδοπωλείο ΚΑΠΠΑΡΗ, για την οποία βρίθουν οι καλές κριτικές στο site μας.

Να' μαστε, λοιπόν, στην Κάππαρη που βρίσκεται στην οδό Δωριέων, η οποία ξεκινάει ακριβώς απ' τον Σταθμό του ΗΣΑΠ στα Πετράλωνα. Η περιοχή αυτή παραμένει μια γειτονιά, όπου συνυπάρχουν παλιά σπίτια, στενά δρομάκια με φανταχτερές μπουκαμβίλιες, γραφικά μπαράκια, συνεταιριστικά καφενεία και κάποιοι άνθρωποι αλώβητοι ακόμη απ' το άγχος και τους ρυθμούς της Μεγαλούπολης.

Τα Πετράλωνα μάς είναι άλλωστε οικεία από τον κινηματογράφο ΖΕΦΥΡΟ με τις παλιές κλασικές ταινίες εποχής και τα γνωστά μεζεδοπωλεία και λοιπόυς χώρους εστίασης, όπως π. χ. το ΧΡΥΣΑ-ΧΡΥΣΑ, στο οποίο αναφέρθηκα προ τριμήνου.

Η αυλή της Κάππαρης είναι συμπαθητική, με καμιά δεκαπενταριά τραπέζια και σε συνδυασμό με τον εσωτερικό χώρο της, ο οποίος είναι μικρότερος, μπορούν να εξυπηρετήσουν περί τα 80 άτομα συνολικά. Την ώρα που πήγαμε, γύρω στις 5 μ. μ., επικρατούσε ησυχία και υπήρχαν άλλες δύο ανδροπαρέες που έτρωγαν παράλληλα με μας.

Μετά τη σύντομη ευμενή εισαγωγική τοποθέτησή μου θα έρθω στο προκείμενο, το οποίο άλλωστε ενδιαφέρει όλους μας:

Ένας σερβιτόρος ήταν βέβαια αρκετός εκείνη την ώρα για τα 3 τραπέζια. Και όμως, μας φάνηκε κάπως δύσθυμος, αγέλαστος, και βαρύς. Να ήταν άραγε κουρασμένος από ενδεχόμενη συρροή μεσημεριανών πελατών; Βέβαια, ο καθένας δικαιούται να έχει τις στιγμές και τις μεταπτώσεις του...

Στη συνέχεια τον βλέπω να καταφθάνει προσγειώνοντας στο τραπέζι μας νερό εμφυαλωμένο, με την αυτονόητη άνεση παραλιακού κέντρου πολυτελείας! Του ζητώ να το αντικαταστήσει με νερό βρύσης και εκείνος χωρίς αντίρρηση, το πραγματοποιεί... Σκέφτομαι πως αυτό είναι ένα καλό σημάδι και μαλακώνω...

Προσπαθώντας να σπάσουμε τον πάγο κατά τη διαρκεια της παραγγελίας, παρατηρώ κάποτε ένα αμυδρό χαμόγελο, που μας το μεταδίδει, ενώ τον συμβουλευόμαστε για τα εδέσματα του καταλόγου, προκειμένου να του δώσουμε την παραγγελία μας.

Είναι γεγονός ότι η κουζίνα τους είναι κάπως βαριά και λαδερή, πιο πρόσφορη ίσως για τα κρύα του χειμώνα. Θα γίνω λοιπόν τώρα πιο συγκεκριμένος, όντας κατά το δυνατόν προσεκτικός στην κριτική της εστίασης:

- Αρχικά ήρθαν φέτες τηγανισμένου ψωμιού με λαδορίγανη ( 1 €).

- Η σαλάτα από μαρούλι, χαλούμι και σουσάμι ήταν μέτρια, με τα λαχανικά κάπως χοντροκομμένα και πνιγμένα στο balsamico. Την παρατήρηση αυτή τη διαβασα και σε κάποιους προηγούμενους χρήστες: 9 €

- Ισκεντέρ κεμπάπ τηγανιτό, με sauce γιαουρτιού. Κι αυτό με υπερβολική σάλτσα αν και το κρέας ήταν πράγματι συμπαθητικό. Η τιμή του στα 9 € επίσης.

- Μανιτάρια γεμιστά με τυρί και bacon. Μεγάλη μερίδα αλλά κάπως άγευστα και μας άφηναν μια απροσδιόριστη γεύση στον ουρανίσκο: 7.50 €

- Ρεβύθια, με ψητό λάχανο, bacon, παρμεζάνα. Του ζητήσαμε να έρθουν σκέτα, για να είναι ελαφρύτερα και να μην περιπλέξουν τη γεύση μας. Μας είπε ότι ήταν της κατσαρόλας, ουσιαστικά όμως τα βρήκαμε παραβρασμένα. Τιμή 8 €.

Η παγωμένη μπύρα Amstel Pilsener, 5 βαθμών Alcοhol, (3.50 €), δεν μπορούσε βέβαια να αναιρέσει την γενική εικόνα των γεύσεων. Ούτε άλλωστε η κανονική απόδειξη για τον λογαριαμό των 38 €, ή οι πεντακάθαρες τουαλέτες του, ή ακόμη το πολύ ευγενικό κέρασμά τους στο τέλος με τη σοκολατόπιτα και το παγωτό...

Ισως να πέσαμε σε κάπως άτυχη μέρα ή στιγμή, αλλά επειδή θέλω να είμαι δίκαιος, θα ξαναδώσω μια ακόμη ευκαιρία στο γνωστό αυτό φαγάδικο.
Με ενδιαφέρον ανέτρεξα σε προηγούμενες κριτικές φίλων χρηστών του δημοφιλούς site μας. Σε όσους ενδιαφέρονται συνιστώ να διαβάσουν την προσεκτική στα θέματα αυτά φίλη PONTIKI με την κριτική της προ τετραετίας, ή τον συμπαθή χρήστη WORLD που έχει να φανεί λίγο πάνω από ένα χρόνο...

Ενδέχεται να υπήρξα κάπως αυστηρός ή θυμωμένος. Ίσως οι εξαιρετικά δύσκολες στιγμές που περνάμε στη χώρα μας σήμερα, και στην υπόλοιπη Ευρώπη ή τον κόσμο αύριο, θαρρώ, να το δικαιολογούν, εν μέρει τουλάχιστον.

Πάντως, επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω φίλοι μου πιο ποιητικά τις σκέψεις μου αυτές:

Εφεξής, η συγκυρία φίλοι μου απαιτεί,

κουζίνα σπιτική, γευστική, ποιοτική,

με φροντίδα περισσή και φιλική τιμή

και πάντως κατανόηση και υπομονή!!

Η "Κάππαρη" φιλοδοξεί να είναι το κλασσικό ταβερνάκι της παρέας και αυτό έχει πετύχει. Έχω πάει πάρα πολλές φορές με διάφορες παρέες και ποτέ δεν φύγαμε δυσαρεστημένοι.

Η εξυπηρέτηση είναι καλή, τα νέα παιδιά που σερβίρουν, είναι τυπικά και πρόθυμα, βέβαια μπορούν να βελτιωθούν για τις ώρες αιχμής που ολίγον την χάνουν τη μπάλα.
Στο φαγητό υπάρχει ποικιλία και προσφέρονται και πιάτα ημέρας. Βρίσκει κανείς από τις απλές ελληνικές γεύσεις μέχρι τολμηρούς διασκελισμούς του σεφ, όχι πάντα πετυχημένους αλλά γενικά δεν θυμάμαι ποτέ κάτι που δεν τρώγονταν.

Προσωπικά προτείνω κλασσικά ελληνικά πιάτα όπως ευφάνταστα καλομαγειρεμένα όσπρια, παραδοσιακές πίτες, σαγανάκια, τις πλούσιες και τίμιες σαλάτες, συμπαθητικά ψητά και ωραία μαγειρευτά κατσαρόλας, γενικά οι γεύσεις είναι σπιτικές. Το χύμα κρασί είναι καλό, καταναλώστε άφοβα. Γενναίο κέρασμα στο τέλος.
Οι τιμές κυμαίνονται, ανάλογα τα άτομα και την παραγγελία, γύρω στα € 15-20 με χύμα κρασί ή μπύρες. Μέχρι εκεί είναι fair enough, εάν αυξήσει τις τιμές πιστεύω θα αραιώσει ο κόσμος.

Το χειμώνα το εσωτερικό είναι ζεστό, απλό και όμορφο, τις καλοκαιρινές βραδιές όμως στην αυλή - παρότι την "πείραξαν" με τη σιδεροκατασκευή - έχει την νοσταλγική ατμόσφαιρα της ταβέρνας των παιδικών μας χρόνων.

ΚΑΠΠΑΡΗ...... ένα μαγαζί που το έχω πάει αρκετές φορές και κάθε φορά ήταν κατώτερη της προηγούμενης, δυστυχώς.

Όπως έχω πει η περιοχή Πετραλώνων δεν έχει να πει κάτι για το φαγητό της πλέον, αλλά εγώ έκανα ακομη ένα πείραμα μήπως και κάνω λάθος!!!!!! Πήγαμε 6 άτομα να φάμε και απλά φύγαμε νηστικοί.... Κιμαδόπιτα απαράδεκτη, κότσι μεγάλο.... γευστικά χάλια, λουκάνικα του σούπερ μάρκετ μεγάλη μερίδα.... σχεδιάκια με μουστάρδα και με κέτσαπ στο πιάτο, από γεύση άστο καλύτερα. Φλογέρες με παστουρμά φασόν από κάποιο σούπερ, ντολμαδάκια με κολοκυνθοανθούς απλά απαράδεκτα.

Σίγουρα οι πατάτες δεν είναι φρέσκιες όπως γράφουν κάποιοι, νόστιμες μπορεί, φρεσκιες όμως σίγουρα όχι. Αν θέλεις όμως ένα κέρασμα για να ξεχάσεις αυτά που δεν έφαγες, αλλά πλήρωσες, τότε εισαι στο κατάλληλο μαγαζί! ΔΕΝ θα σε ρωτήσει κανείς πως έφαγες, απλά θα σου μαζέψει τα πιάτα και θα σου φέρει ένα κομματι κέικ σοκολάτας με παγωτό φτιαγμενο με μόρφατ και θα σου βουλώσει το στόμα!

Απλά αν ήθελα να χορτάσω με γλυκό θα πήγαινα σε ζαχ/στείο όχι σε ταβέρνα. Φυσικά και δεν πρόκειται να ξαναπάω.

Πήγα κι εγώ στην πολυδιαφημισμένη Κάππαρη, Κυριακή μεσημέρι, παρέα 6 ατόμων.
Ομολογώ ότι σαν χώρος, χωρίς να πρόκειται για κάτι ιδιαίτερο, είναι πολύ καλά στημένος, με μια μικρή όμορφη αυλή, ωραίο, νεανικό και ζεστό περιβάλλον και ταιριάζει με τη γενικότερη αισθητική και ατμόσφαιρα της γειτονιάς των Πετραλώνων. Τα τραπέζια καλά στημένα, χωρίς να στριμώχνεται κανείς αν και ήταν γεμάτο από κόσμο. Μου άρεσε ιδιαίτερα το γεγονός ότι υπήρχαν τραπέζια τόσο για παρέες αλλά και για ζευγάρια, πιο απομονωμένα. Πολύ ωραίος λοιπόν ο χώρος, σε προδιαθέτει να το επιλέξεις.

Η εξυπηρέτηση πολύ καλή. Όλα τα παιδιά πρόθυμα και ευγενέστατα και αρκετά γρήγορα. Αν και είχε πολύ κόσμο, ένεκα της ημέρας (Αγίου Βαλεντίνου) και του καλού καιρού, δεν καθυστέρησαν τα φαγητά και τα ποτά.

Στο θέμα των φαγητών θα τα χαλάσουμε όμως, κι αυτό γιατί η ποιότητα των φαγητών έχει διαφημιστεί πολλάκις. Κατ'εμέ τα πιάτα ήταν μέτρια. Θέλω να πιστεύω ότι απλά ήταν μια άτυχη μέρα αλλά θα το τσεκάρω σίγουρα την επόμενη φορά που θα πάω. Πάντως, δεν δικαιολογεί τις διθυραμβικές κριτικές που διάβαζα σε κάποια sites.

Έχουμε και λέμε:
Σαλάτα με ανάμεικτα λαχανικά και κάποιο τυρί (μανούρι αν δεν κάνω λάθος). Μετριότατη, όλα ανάκατα και ψιλοκομμένα με κάποια σως, δεν σου άφηνε καμία γεύση ούτε λαχανικών, ούτε τυριού.
Φάβα: επίσης μέτρια και αδιάφορη, εντελώς στεγνή. Το μόνο καλό ήταν τα καραμελωμένα κρεμμύδια.

Κρεατόπιτα: αρκετά νόστιμη, ο κιμάς ωραίος αλλά η μερίδα πολύ μικρή.
Ντολμαδάκια και κολοκυθοανθοί με γιαούρτι. Σκέτη απογοήτευση. Τρία μικροσκοπικά ντολμαδάκια και άλλοι τόσοι ανθοί (τα έβλεπες με μικροσκόπιο), άγευστα και ψιλοαπαράδεκτα.

Ποικιλία κρεατικών για 4 άτομα. Η ποικιλία δεν ήταν άσχημη. Τα κρέατα δεν ήταν ιδιαίτερα πολλά αλλά ήταν καλοψημένα. Μόνη παραφωνία (κάτι που το κάνουν πολλά εστιατόρια) ήταν ότι είχε περισσότερο λουκάνικο και λιγότερη ποσότητα από τα άλλα κρέατα. Πάντως ήταν γενικώς καλοψημένα ενώ και οι τηγανιτές πατάτες που συνόδευαν το πιάτο ήταν εξαιρετικές, κομμένες στο χέρι, τραγανές και σε φρέσκο λάδι.

Μερίδα μπιφτέκι. Παραδόξως γενναία μερίδα και καλοψημένο το μπιφτέκι.
Ποτά: κρασί λευκό και κόκκινο (συνολικά 1,5 κιλό) και ένα μπουκαλάκι τσίπουρο, όλα πολύ ωραία.

Τιμές: Λίγο τσιμπημένες, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι μερίδες των ορεκτικών ήταν μικρές. Σύνολο 92 ευρώ για 6 άτομα. Η ποικιλία των κρεάτων (4 ατόμων) στα 32 ευρώ, πιο ακριβή από ότι σε άλλα μεζεδοπωλεία, που σημαίνει ότι τα υπόλοιπα (σαλάτα, 3 μικρά ορεκτικά, μπιφτέκι και ποτά) στοίχισαν 60 ευρώ.

Στα θετικά, το γλυκό που σου φέρνουν στο τέλος, ένα βουνό μπάλες παγωτό με brownies. Πολύ καλό!

Γενικά, χωρίς να θέλω να είμαι αυστηρός, νομίζω ότι πρέπει να αυξήσουν λίγο τις μερίδες (και ποιοτικά) και να μειώσουν λίγο τις τιμές, ιδιαίτερα σε αυτές τις εποχές. Κατά τα άλλα, πολύ καλή επιλογή με πολλά περιθώρια όμως για βελτίωση.

Πήγαμε μια Κυριακή μεσημέρι 3 άτομα. Παραγγείλαμε μια ποικιλία κρεατικών που απλά δεν τρωγόταν. Η σαλατα αδιάφορη και τα μανιτάρια επίσης. Μισό κιλό κρασι και 3 τσίπουρα.

Ο λογαριασμός 90€. Το μόνο ωραίο ο χώρος. Με απογοήτευσε και δεν το πρίμενα γιατι ειχα ξαναφαει και μου άρεσε. Δυστυχως χαλασε την ποιότητα του και οι τιμές πολυ υψηλές. Δεν θα το πρότεινα.

Ακουγαμε για την Καππαρη απο διαφορα sites και τελικα αποφασισαμε να την επισκεφθουμε χθες το βραδυ.

Ο χωρος συμπαθητικος η αυλη δηλαδη αλλα μικρος και τα τραπεζια το ενα πανω στο αλλο. Τελος παντων φαινοταν παρεϊστικο μαγαζι με νεολαια. Οι σερβιτοροι εξυπηρετικοι, απλως ο χωρος ειναι τοσο στριμωγμενος που καθε φορα επεφταν πανω στις καρεκλες μας!

Ας παμε στο ψητο!!! Παραγγειλαμε μια χωριατικη με ξινομυζηθρα που ηρθε στεγνη απο ελαιολαδο!!! μια μπιφτεκια γεμιστα με τυρι και λιαστη ντοματα ψιλοανοστα!! μια μπριζολα αγριογουρουνου δηλαδη μαυρου χοιρου που εχω ξαναφαει στο χωριο Πραμαντα, η οποια ηρθε στεγνη και σε μερικα σημεια καρβουνισμενη μισο κιλο κοκκινο κρασι αδιαφορο αλλα οκ!!

Αυτο ομως που με τρελλανε ηταν οταν ζητησαμε ελαιολαδο για να βαλουμε στην σαλατα αυτο που μας φερανε ηταν σπορελαιο στο χρωμα του ελαιολαδου!!!! Ε οχι!!!
στο τελος το ειπα στον σερβιτορο να το μεταφερει στο αφεντικο του αλλα ειναι απαραδεκτο να μας περνουν για ΧΑΖΟΥΣ!!! Αυτο μας ξαναετυχε πριν ενα μηνα σε μια ταβερνα στην Μαγνησια!! ειναι κοροιδια!!

ΤΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ ΜΟΣΧΟΒΟΛΑΕΙ ΤΑ ΣΠΟΡΕΛΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΑΟΣΜΑ ΚΑΙ ΑΓΕΥΣΤΑ!! Απο αυτο και μονο καταλαβαινει κανεις το επιπεδο φαγητου. Οχι δεν θα ξαναπαμε!!!