Από τις καλύτερες ταράτσες της Αθήνας ο Αττικός, σε χώρο πολύ βολικό, προσφέρεται μετά από βόλτα στην Αρεοπαγίτου ή σε συνδυασμό με το μουσείο Ακρόπολης (7 λεπτά).

Τα τραπέζια είναι μόνο στην ταράτσα και από νωρίς (7.00 το βράδυ) κατακλύζονται απο ξένους αλλά και Έλληνες.

Προτιμήστε να έρθετε κατά τις 8 που δεν έχει ακόμη πολύ κόσμο. Παρεβρέθηκα σε μεγάλο τραπέζι και δοκίμασα κολοκυθόπιτα, σουφλέ μελιτζάνας και σπιτικά ντολμαδάκια. Όλα σπιτικά και πολύ νόστιμα. Για κυρίως πήρα μοσχάρι γιουβέτσι που ήταν ποίημα, αλλά και οι άλλοι στην παρέα που είχαν σοφρίτο και μπιφτέκια είχαν παρόμοια συναισθήματα. Για γλυκό έφεραν γλυκά του ταψιού επίσης νόστιμα.

Η εξυπηρέτηση άριστη και γρήγορη. Οι τιμές είναι γύρω στα 20 - 23 ευρώ το άτομο χωρίς το κρασί, αλλά αξίζει.

Το αρχικό βασικό κίνητρο και κριτήριο για την επιλογή του συγκεκριμένου εστιατορίου είναι αναμφισβήτητα για την πλειονότητα των πελατών - οι περισσότεροι από τους οποίους όπως είναι φυσικό είναι αλλοδαποί- είναι η τοποθεσία του: με ανεπανάληπτη θέα τον ιερό βράχο της Ακρόπολης ιδιαίτερα κατά την ώρα δύσης του ηλίου.

Βρίσκεται παραπλεύρως του γνωστού "Διόνυσου". Σίγουρα είναι από τα παλαιότερα εστιατόρια και ταυτόχρονα κλασική διαχρονική αξία. Πρόκειται για μια παλιά πολυκατοικία της δεκαετίας του ΄60 μεγαλοαστικού στυλ η οποία με τίποτα δεν δε προϊδεάζει γι΄ αυτό που θα ακολουθήσει. Για το λόγο αυτό πηγαίνει κάποιος συνήθως "διαβασμένος" και "συστημένος" και όχι κάποιος περαστικός που τυχαία το ανακάλυψε. Με ασανσέρ ανεβαίνεις στον τρίτο όροφο που είναι η ταράτσα με την εξαιρετική θέα. Στους υπολοίπους ορόφους είναι ο χειμερινός χώρος (ο εσωτερικός, η κουζίνα και οι τουαλέτες), ίσως και η κατοικία της συμπαθέστατης, ευγενέστατης και πολύ φιλικής και οικείας ιδιοκτήτριας κυρίας Μίνας η οποία είναι και η μαγείρισσα των περισσότερων από τις σπεσιαλιτέ του εστιατορίου, η ψυχή του μαγαζιού και η υπεύθυνη επί των κρατήσεων με τις οποίες ασχολείται προσωπικά. Παντού μεράκι, αγάπη γι΄ αυτό που κάνει και οικογενειακή ατμόσφαιρα.

Ο χώρος της ταράτσας κανονικός σε μέγεθος με κανονική διάταξη τραπεζοκαθισμάτων, διακριτικά πολυτελής αλλά όχι υπερβολικά φορτωμένος. Όλα όμορφα, τακτοποιημένα, περιποιημένα. Είχε προηγηθεί κράτηση 2 εβδομάδες πριν για να βρούμε τραπέζι 2 ατόμων (καλοκαίρι γαρ, τουριστική περίοδος και θέα Ακρόπολη). Η εξυπηρέτηση άρτια, ευγενική και όχι τυπική ή επιτηδευμένη, άψογη σε όλα τα επίπεδα. Στην αρχή ερωτηθήκαμε αν θέλουμε νερό εμφιαλωμένο ή βρύσης (επιτέλους! ), μας εξηγήθηκαν επαρκώς κάποιες απορίες επί του καταλόγου και κατάφτασε πανεράκι με ποικιλία ψωμιού και γευστικότατα κριτσίνια μαζί με ελίτσες, ψιλοκομμένο καροτάκι και κάππαρη. Κατά τα λοιπά το μενού κινείται σε κλασικά μονοπάτια της παραδοσιακής ελληνικής κουζίνας με ποικιλία σε μαγειρευτά πιάτα και αλλά και στα ορεκτικά και τις πρωτότυπες σαλάτες. Μάλιστα στα ορεκτικά η μελιτζάνα κυριαρχεί. Εμείς δοκιμάσαμε:

-παραδοσιακή χορτόπιτα με τυρί, καθόλου αλμυρή ή γεμάτη λάδι με ωραίο τραγανό παραδοσιακό φύλλο

-πατάτες τηγανητές κομμένες στο χέρι, σπιτικές, μαμαδίστικες

-φιλετάκια κοτόπουλου με ανανά και κόκκινη πιπεριά, περιχυμένα με γλυκόξινη σάλτσα που αποθέωνε τη γεύση και συνοδευόταν από ρύζι με ρινίσματα καρότου. Ήταν εξαιρετικό πιάτο

-κερκυραϊκό σοφρίτο το οποίο είναι από τις σπεσιαλιτέ του εστιατορίου λόγω και της κερκυραϊκής καταγωγής της μοναδικής σε φιλοξενία κυρίας Μίνας που σε κάνει από το τηλέφωνο ήδη που κάνεις κράτηση να νιώθεις σαν στο σπίτι σου. Το μοσχαράκι έλιωνε κυριολεκτικά στο στόμα, συνοδευόταν από πουρέ πατάτας και είχε έντονη γεύση σκόρδου, γεγονός που επισημαίνει ο σερβιτόρος κατά την παραγγελία. Πολύ νόστιμο πιάτο.

-2 ποτήρια ροζέ κρασί εξαιρετικό, δροσερό, όπως έπρεπε, ό, τι καλύτερο για να συνοδεύσουμε το φαγητό μας.

Η βραδιά ήταν αρκετά δροσερή, καθώς το αεράκι που φυσούσε την έκανε ακόμη πιο ευχάριστη.

Έχει και ενδιαφέροντα επιδόρπια κατά βάση παραδοσιακά όπως σοκολατόπιτα, καρυδόπιτα, πορτοκαλόπιτα τα οποία μπορούν να συνοδευτούν και από παγωτό.

Στο τέλος μαζί με το λογαριασμό, ο οποίος ανήλθε στα 47 ευρώ μας προσφέρθηκε λικέρ μαστίχας. Οφείλω να σημειώσω ότι για τα πιάτα που δοκιμάσαμε και ήταν γευστικά και χορταστικά αλλά και τη συνολική εμπειρία από τη θέα αλλά και την εξαιρετική εξυπηρέτηση ο λογαρισμός είναι πολύ λογικός και καταδεικνύει τον επαγγελματισμό κάποιων - ελάχιστων δυστυχώς- ανθρώπων οι οποίοι δεν εκμεταλλεύονται π. χ. τη θέση του εστιατορίου για να κάνουν "αρπαχτή" ή να βγάλουν υπερκέρδος. Έτσι εξηγείται και η παρουσία τους στην εστιατορική ζωή της πόλης τόσο χρόνια και η σταθερή αξία τους. Προς γνώσιν...

Μετα απο παρα πολλα χρονια ξαναβρεθηκαμε στον Αττικο, συνοδευοντας νιοπαντρο ζευγαρι συγγενων μας απο τις ΗΠΑ. (4 ατομα)
Ειχε βεβαια προηγηθει κρατηση τραπεζιου απο δεκαημερο πριν.

Πραγματικα, οταν φθασεις αναρωτιεσαι αν εισαι στο σωστο μερος, αλλα η εξοδος απο το ασανσερ (βρισκεται στον τριτο οροφο), σου αποκαλυπτει την θαυμασια θεα ακριβως απεναντι απο την Ακροπολη, που σε κανει να ξεχασεις την εισοδο του..
Το τραπεζι ηταν αυτο που ζητησαμε, ο χωρος, αν και οχι μεγαλος ηταν καλα διαρυθμισμενος και οχι συνοστισμενος, ανταξιος της θεσης και της παρουσιας.
Τα τραπεζια αψογα σε εμφανιση, το προσωπικο διακριτικα παρον, αποτελεσματικο και γρηγορ, παρα την συσσωρευση του κοσμου.

Πανταχου παρων το πνευμα και δημιουργος του μαγαζιου, η κα Μινα, γελαστη, σοβαρη, αποτελεσματικη, παρουσα παντου. Της αξιζει μια θερμη μας ευχαριστια!
Παραγγειλαμε δυο σοφριτο, αρνακι φουρνου και κοτοπουλο γλυκοξινο και δυο μπουκαλια κρασιου παραγωγης τους.

Απο αυτα ειχαν πρηθηθει ορεκτικα, ντολμαδακια, μελιτζανοσαλατα, ταραμοσαλατα, και πιτα. Κλεισαμε με καρπουζι και κεραστηκαμε απο μια μαστιχα.

Για ολα αυτα πληρωσαμε 120Ε,
Για την ποιοτητα του φαγητου, η οποια δεν θυμιζε σε τιποτα τουρισταδικο εστιατοριο, για την θεση και θεα, για το πολυ καλο σερβις και την ηρεμα γρηγορη και πληρη εξυπηρετηση, δεν νομιζω πως ηταν υπερβολικα.

Θα ειχα να συστησω ενθερμα τον "Αττικο" για περιπτωσεις σαν την δικη μας, οπου θελεις και ποιοτικο φαγητο, και σπανια θεση και αριστο σερβις.
Προς Θεου μην πατε χωρις προηγουμενο και μαλιστα μακρυνο κλεισημο τραπεζιου..

Ο Αττικός είναι είναι αξιόλογο εστιατόριο, με εντυπωσιακή θέα στην Ακρόπολη και προσεγμένη κουζίνα.

Ξεκινώντας από το χώρο, που αποτελεί το βασικό λόγο επίσκεψης, βρισκόμαστε σε μία ταράτσα με αρκετά μεγάλη χωρητικότητα, που χωρίζεται σε δύο τμήματα: το ένα με θέα στην Ακρόπολη και το άλλο στο λόφο του Φιλοπάππου. Αν και το πλέον εντυπωσιακό θέαμα είναι προφανώς ο ιερός βράχος με το ναό του Παρθενώνα, νομίζω ότι και η πλευρά που βλέπει προς Φιλοπάππου, με τον εκεί ναό ωραία φωτισμένο, δημιουργεί μία πολύ ευχάριστη και χαλαρωτική ατμόσφαιρα.
Απ'όσο γνωρίζω, υπάρχει και εσωτερική αίθουσα για το χειμώνα, την οποία όμως δεν έχω επισκεφθεί.

Το βασικό μειονέκτημα όσον αφορά το χώρο εντοπίζεται, κατά την άποψή μου, στο χώρο της εισόδου, που δεν προδιαθέτει τόσο θετικά κατά την προσέλευση στο εστιατόριο και δεν αφήνει την καλύτερη εντύπωση κατά την αναχώρηση από αυτό. Ειδικά κατά την άφιξη, οπότε κάποιος μπορεί να χρειαστεί να παραμείνει λίγο περισσότερο εκεί, περιμένοντας το ασανσέρ, αυτό είναι πιο σημαντικό. Αν και δεν αξιώνω ιδιαίτερες γνώσεις σε αυτό θέμα, πιστεύω ότι θα έκανε μεγάλη διαφορά το να επιχειρηθεί κάποια (καταλληλότερη) διαμόρφωση με καλόγουστη διακόσμηση.
Η κουζίνα είναι απολύτως ικανοποιητική: αν και δεν αποτελεί από μόνη της λόγο επίσκεψης στο εστιατόριο, είναι πολύ καλής ποιότητας, και εξασφαλίζει μία ευχάριστη παραμονή στον ωραίο χώρο.

Ο κατάλογος περιλαμβάνει κυρίως ελληνικά πιάτα, στοχεύοντας κατά πρώτο λόγο σε ξένους, που, όπως αναμένεται, αποτελούν σεβαστό ποσοστό της πελατείας του εστιατορίου. Προσωπικά πιστεύω ότι η ελληνική κουζίνα είναι και η πλέον ταιριαστή για αυτό το περιβάλλον. Προσφέρονται, επιπλέον, και μερικές διεθνείς επιλογές (πχ. κοτόπουλο με γλυκόξινη σάλτσα και ρύζι, σνίτσελ), ώστε να ικανοποιηθεί, υποθέτω, ένα μεγαλύτερο φάσμα προτιμήσεων. Σε διαφορετικές επισκέψεις μου, έχω δοκιμάσει διάφορα πιάτα, όπως μουσακά, αρνάκι λεμονάτο με πατάτες, μελιτζανοσαλάτα, αλμυρίκια, ντολμαδάκια, σουτζουκάκια, κλπ. Όλα με ικανοποίησαν, και σε ποιότητα και σε ποσότητα, χωρίς να έχω ξεχωρίσει κάποιο. Στην τελευταία μου επίσκεψη, δοκίμασα φέτα με γλυκό σύκο, και τη βρήκα πολύ ωραία και ιδιαίτερη. Διαπίστωσα, όμως, ότι το σνίτσελ προσφέρεται πλέον με τσιπς, κάτι που δε ευχαρίστησε.

Η εξυπηρέτηση είναι εξαιρετική, από σερβιτόρους που είναι επαρκείς, ευγενικοί και ταχείς. Το δυνατό σημείο στον τομέα της εξυπηρέτησης, και όχι μόνο, είναι η διαρκής φυσική παρουσία της ευγενικής και άξιας κυρίας Μίνας, η οποία επιβλέπει και διαχειρίζεται αποτελεσματικότατα την κουζίνα, τα τραπέζια και τις κρατήσεις. Κατά την άποψή μου, σε αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο η επιτυχία της επιχείρησης. Μπράβο!

Το value for money το θεωρώ πολύ καλό: πολύ ωραίος χώρος, προσεγμένη κουζίνα, λογικές τιμές.
Προσωπικά, το προτιμώ για μία κάπως πιο ιδιαίτερη έξοδο με ελληνικό χρώμα, και με ευχαριστεί να το επισκέπτομαι τουλάχιστον μία φορά κατά τη, συνήθως μακρά, καλοκαιρινή περίοδο.

Με κράτηση αρκετές μέρες πριν επισκεφθήκαμε τον Αττικό πριν δύο Σάββατα, περίπου στις 10 Ιουλίου. Είχαμε ξαναπάει μια παρέα 4 ατόμων, τώρα ήμασταν 5 και θέλαμε να απολαύσουμε ένα ποιοτικό βράδυ σε ένα μοναδικό περιβάλλον, στο στενάκι Γαριβάλδι, στου Φιλοπάππου με την εξαιρετική γυροσκοπική θέα στον λόφο και στον βράχο της Ακρόπολης, που αχόρταγα ρουφάς κάθε φορά που βρίσκεσαι στον φιλόξενο χώρο της κ. Μίνας.

Δεν χρειάζεται να επαναλάβω τον επαγγελματισμό και την ευγένεια αυτής της Κυρίας, που επιμελείται τα πάντα και κουβεντιάζει χωρίς "ύφος" με κάθε φιλοξενούμενό της. Εκείνο το βράδυ συνομιλούσε με τον μεγαλύτερο εφοπλιστή της χώρας, λίγο μετά με τον σούπερ σταρ σκηνοθέτη του Εθνικού και αργότερα μ' ένα νεαρούλη που ήρθε με τις 2 φίλες του, απλοί άνθρωποι, να φάνε στο μαγαζί της. Οπως και με μας, που είμαστε παντελώς άσημοι, επώνυμοι όπως όλοι μας μεν, αλλά που πρέπει να κάνουμε μια σχετική οικονομία στις εξόδους μας, για να μπορέσουμε να πάμε και στον Αττικό.

Παθαίνω μια ανατριχίλα αρχικά με τις τιμές του καταλόγου, δεν έχουν σχέση με τις τιμές μιας απλής ταβέρνας, αλλά ο Αττικός δεν είναι μια απλή ταβέρνα. Βρίσκεται στο πιο φωτογενές σημείο της Αθήνας, είναι υπέροχος, και το ξέρει. Επίσης, δεν πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλλες. Σερβίρει νόστιμο φαγητό σε γενναίες μεριδες, έχει πολύ οικονομικό εμφιαλωμένο κρασι (το ίδιο έχουμε δει στην μπακαλοταβέρνα πολύ πιο ακριβό), έχει άριστο και διακριτικό σέρβις και μπορείς πράγματι να τρως δίπλα-δίπλα με τους έχοντες και κατέχοντες χωρίς ούτε να ενοχλούνται, ούτε να ενοχλείς, γιατί δεν είναι σνομπ το ίδιο το μαγαζί και το περνάει αυτό στους θαμώνες του. (Αχ, κυρία Μίνα, μπράβο σας που γειτονεύετε τον εμοίρη και τον "κακομοίρη", -- αστειεύομαι).

Στα της παραγγελίας, απο τον καλαίσθητο κατάλογο, τώρα:
Σαλάτα πλούσια σε μεγάλο μέγεθος με πρασινάδες, καρύδια, μήλα, πορτοκάλια κλπ. που δεν θυμάμαι, νοστιμότατη και σωστά αρτυμένη, με ένταση στη γεύση. Μανιτάρια ψητά με μπαλσάμικο, ίσως ήθελαν κάτι παραπάνω για να ενταθούν, χλωμό πιάτο. Λιγκουϊνι με σολωμό, τεράστια μερίδα, καταπληκτική όπως μου είπαν, ψαρονέφρι με σως από φρούτα του δάσους, λίγο αδιάφορο, ήθελε κάτι παραπάνω για την ισορροπια των γεύσεων. Ηταν όμως πολύ τρυφερό το κρέας και μεγάλη μερίδα. Το γνωστό σοφρίτο της κας Μίνας, που ήταν σωστό όπως πάντα. Ψωμί ζυμωτό και κριτσίνια μαύρα με αρτύματα για την αρχή. Νερό κανάτα. Απόδειξη κανονικά και περίπου 27 € το άτομο.

Πόσο λίγο κοστίζει ο Παράδεισος!!!! Εύχομαι να συνεχίσετε έτσι και να είστε πάντα γεμάτοι από ευχαριστημένο κόσμο. (εννοείται ότι τα μικροπροβλήματα στη γεύση, είναι θέμα προσωπικού γούστου και καθόλου δεν επηρεάζουν τη συνολική σπάνια θετική εικόνα του εστιατορίου)