ΑΤΤΙΚΟΣ GREEK HOUSE

Το αρχικό βασικό κίνητρο και κριτήριο για την επιλογή του συγκεκριμένου εστιατορίου είναι αναμφισβήτητα για την πλειονότητα των πελατών - οι περισσότεροι από τους οποίους όπως είναι φυσικό είναι αλλοδαποί- είναι η τοποθεσία του: με ανεπανάληπτη θέα τον ιερό βράχο της Ακρόπολης ιδιαίτερα κατά την ώρα δύσης του ηλίου.

Βρίσκεται παραπλεύρως του γνωστού "Διόνυσου". Σίγουρα είναι από τα παλαιότερα εστιατόρια και ταυτόχρονα κλασική διαχρονική αξία. Πρόκειται για μια παλιά πολυκατοικία της δεκαετίας του ΄60 μεγαλοαστικού στυλ η οποία με τίποτα δεν δε προϊδεάζει γι΄ αυτό που θα ακολουθήσει. Για το λόγο αυτό πηγαίνει κάποιος συνήθως "διαβασμένος" και "συστημένος" και όχι κάποιος περαστικός που τυχαία το ανακάλυψε. Με ασανσέρ ανεβαίνεις στον τρίτο όροφο που είναι η ταράτσα με την εξαιρετική θέα. Στους υπολοίπους ορόφους είναι ο χειμερινός χώρος (ο εσωτερικός, η κουζίνα και οι τουαλέτες), ίσως και η κατοικία της συμπαθέστατης, ευγενέστατης και πολύ φιλικής και οικείας ιδιοκτήτριας κυρίας Μίνας η οποία είναι και η μαγείρισσα των περισσότερων από τις σπεσιαλιτέ του εστιατορίου, η ψυχή του μαγαζιού και η υπεύθυνη επί των κρατήσεων με τις οποίες ασχολείται προσωπικά. Παντού μεράκι, αγάπη γι΄ αυτό που κάνει και οικογενειακή ατμόσφαιρα.

Ο χώρος της ταράτσας κανονικός σε μέγεθος με κανονική διάταξη τραπεζοκαθισμάτων, διακριτικά πολυτελής αλλά όχι υπερβολικά φορτωμένος. Όλα όμορφα, τακτοποιημένα, περιποιημένα. Είχε προηγηθεί κράτηση 2 εβδομάδες πριν για να βρούμε τραπέζι 2 ατόμων (καλοκαίρι γαρ, τουριστική περίοδος και θέα Ακρόπολη). Η εξυπηρέτηση άρτια, ευγενική και όχι τυπική ή επιτηδευμένη, άψογη σε όλα τα επίπεδα. Στην αρχή ερωτηθήκαμε αν θέλουμε νερό εμφιαλωμένο ή βρύσης (επιτέλους! ), μας εξηγήθηκαν επαρκώς κάποιες απορίες επί του καταλόγου και κατάφτασε πανεράκι με ποικιλία ψωμιού και γευστικότατα κριτσίνια μαζί με ελίτσες, ψιλοκομμένο καροτάκι και κάππαρη. Κατά τα λοιπά το μενού κινείται σε κλασικά μονοπάτια της παραδοσιακής ελληνικής κουζίνας με ποικιλία σε μαγειρευτά πιάτα και αλλά και στα ορεκτικά και τις πρωτότυπες σαλάτες. Μάλιστα στα ορεκτικά η μελιτζάνα κυριαρχεί. Εμείς δοκιμάσαμε:

-παραδοσιακή χορτόπιτα με τυρί, καθόλου αλμυρή ή γεμάτη λάδι με ωραίο τραγανό παραδοσιακό φύλλο

-πατάτες τηγανητές κομμένες στο χέρι, σπιτικές, μαμαδίστικες

-φιλετάκια κοτόπουλου με ανανά και κόκκινη πιπεριά, περιχυμένα με γλυκόξινη σάλτσα που αποθέωνε τη γεύση και συνοδευόταν από ρύζι με ρινίσματα καρότου. Ήταν εξαιρετικό πιάτο

-κερκυραϊκό σοφρίτο το οποίο είναι από τις σπεσιαλιτέ του εστιατορίου λόγω και της κερκυραϊκής καταγωγής της μοναδικής σε φιλοξενία κυρίας Μίνας που σε κάνει από το τηλέφωνο ήδη που κάνεις κράτηση να νιώθεις σαν στο σπίτι σου. Το μοσχαράκι έλιωνε κυριολεκτικά στο στόμα, συνοδευόταν από πουρέ πατάτας και είχε έντονη γεύση σκόρδου, γεγονός που επισημαίνει ο σερβιτόρος κατά την παραγγελία. Πολύ νόστιμο πιάτο.

-2 ποτήρια ροζέ κρασί εξαιρετικό, δροσερό, όπως έπρεπε, ό, τι καλύτερο για να συνοδεύσουμε το φαγητό μας.

Η βραδιά ήταν αρκετά δροσερή, καθώς το αεράκι που φυσούσε την έκανε ακόμη πιο ευχάριστη.

Έχει και ενδιαφέροντα επιδόρπια κατά βάση παραδοσιακά όπως σοκολατόπιτα, καρυδόπιτα, πορτοκαλόπιτα τα οποία μπορούν να συνοδευτούν και από παγωτό.

Στο τέλος μαζί με το λογαριασμό, ο οποίος ανήλθε στα 47 ευρώ μας προσφέρθηκε λικέρ μαστίχας. Οφείλω να σημειώσω ότι για τα πιάτα που δοκιμάσαμε και ήταν γευστικά και χορταστικά αλλά και τη συνολική εμπειρία από τη θέα αλλά και την εξαιρετική εξυπηρέτηση ο λογαρισμός είναι πολύ λογικός και καταδεικνύει τον επαγγελματισμό κάποιων - ελάχιστων δυστυχώς- ανθρώπων οι οποίοι δεν εκμεταλλεύονται π. χ. τη θέση του εστιατορίου για να κάνουν "αρπαχτή" ή να βγάλουν υπερκέρδος. Έτσι εξηγείται και η παρουσία τους στην εστιατορική ζωή της πόλης τόσο χρόνια και η σταθερή αξία τους. Προς γνώσιν...

Όποιος έχει συχνά την υποχρέωση να τραπεζώσει φιλοξενούμενους εκ της αλλοδαπής αργά ή γρήγορα θα ανακαλύψει το ATTIKOS GREEK HOUSE, ένα από τα πιο παλιά εστιατόρια στην περιοχή της Ακρόπολης. Θα το βρείτε ανηφορίζοντας την οδό Χατζηχρήστου, η οποία στο τελευταίο της κομμάτι μετονομάζεται σε Ροβέρτου Γκάλλι.

Στρίβοντας υποχρεωτικά αριστερά στο τέλος του δρόμου θα δείτε να ορθώνεται στα δεξιά σας ο κυριλέ ΔΙΟΝΥΣΟΣ, πολύ πιο μεγάλος και γνωστός, αλλά και πολύ πιο ακριβός βεβαίως βεβαίως. Αν είστε εποχούμενος, θα ψάξετε μια θεσούλα σε κάποιον από τους κάθετους δρόμους (βαθμός δυσκολίας 6 στα 10). Προσοχή σ’ αυτό το σημείο, γιατί ειδικά το καλοκαίρι οι κλήσεις πέφτουν βροχή.

Όταν με τα πολλά σταθείτε μπροστά στο ATTIKOS – την πρώτη τουλάχιστο φορά – θα παραξενευθείτε. «Είναι δυνατόν;» θα σκεφθείτε. «Σε ποιο μπουντρούμι πάω;» Απόλυτα δικαιολογημένη η αντίδραση, κάνετε όμως λίγο υπομονή, περάστε τη στενή και σκοτεινή είσοδο με τη δυσδιάκριτη, εντελώς σπαρτιάτικη επιγραφή και πάρτε το ασανσέρ για τον τρίτο όροφο, που δεν είναι όροφος, αλλά ταράτσα. Αν έχει σκοτεινιάσει, πείτε στους καλεσμένους σας, βγαίνοντας από το ασανσέρ, να κλείσουν τα μάτια και να τα ανοίξουν αφού κάνουν πέντε βήματα αριστερά.

Με μια κουβέντα: Θα πάθουν την πλάκα τους! Και αυτή η αντίδραση απόλυτα ανθρώπινη, γιατί ποιος πολιτισμένος άνθρωπος δε μένει με το στόμα ανοιχτό αντικρίζοντας την Ακρόπολη με τον Παρθενώνα και τα Προπύλαια σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια να στεφανώνουν το Ηρώδειο; Ελλάς το μεγαλείο σου!
Θα πρέπει βέβαια να έχετε φροντίσει εγκαίρως για κράτηση.

Ζητήστε να μιλήσετε με την κυρία Μίνα, την οικοδέσποινα και ψυχή του μαγαζιού, και φροντίστε να υποβάλετε το αίτημά σας όσο γίνεται πιο ευγενικά και πειστικά, γιατί τα πραγματικά προνομιούχα τραπέζια δεν είναι και τόσο πολλά. Αν πάλι γουστάρετε ρομαντσάδα, no problem! Πέντε βήματα από το ασανσέρ δεξιά και βρίσκεστε φάτσα με το λόφου του Φιλοπάππου, όπου το γνωστό σε όλους μνημείο φωτίζει σαν λόγχη τον ουρανό.

Για να τα πούμε όλα, ο ATTIKOS έχει και χειμωνιάτικη αίθουσα (με τζάκι μάλιστα! ) στο ισόγειο, με μοναδική θέα το φωτισμένο κήπο στο βάθος. Δεν τη συνιστώ με τίποτε, η αντίθεση με τη θεϊκή ταράτσα δεν αντέχεται. Υποθέτω ότι η Αρχαιολογική Υπηρεσία επιβλέπει πολύ αυστηρά αυτή την περιοχή, διαφορετικά η ταράτσα θα είχε κλείσει προ πολλού γύρω γύρω με τζαμαρία και θα γινόταν παντός καιρού. Και για να τελειώνουμε με τη χαρτογράφηση του χώρου, οι (καθαρές) τουαλέτες βρίσκονται στο υπόγειο, μαζί με την κουζίνα (! ).

Επιστρέφουμε εκεί που είχαμε μείνει: στην ταράτσα. Τα τραπέζια – αναγκαστικά – μπόλικα και ελαφρά στριμωγμένα, σε μεγάλες παρέες η κατάσταση εξυπηρετείται με βοηθητικά τραπεζάκια. Ευτυχώς που τα καθίσματα είναι βολικού τύπου, έτσι έχετε την άνεση να παρατείνετε την παραμονή σας μέχρι μετά τα μεσάνυχτα. Η art de la table απλά ικανοποιητική, περιμένω, για να είμαι ειλικρινής την ώρα που τα χάρτινα σουπλά θα δώσουν τη θέση τους σε λινά τραπεζομάντηλα και οι χαρτοπετσέτες σε κάτι επίσης καλύτερο.

Τα γράφω αυτά περισσότερο με τα μάτια ενός ξένου, γιατί το κοινό του εστιατορίου, όπως μπορείτε να φανταστείτε, είναι μεικτό, οπότε μάλλον κάτι πιο διακριτικά πολυτελές θα περιμένουν. Τέλος πάντων, δεν θέλω να είμαι γκρινιάρης, γι’ αυτό ας περάσω στους επαίνους για το πάρα πολύ καλό και προσεκτικό σέρβις. Νέα παιδιά με χαμόγελο, καθόλου δήθεν, χωρίς λάθη, όλα τέλεια, μπράβο τους!

Εκείνο που θα ευχαριστήσει τους πάντες, την πρώτη μάλιστα φορά μπορεί και να τους εκπλήξει, είναι η ποιότητα της κουζίνας, που σίγουρα δεν την περιμένεις, ενδεχομένως μάλιστα να σε τριγυρίζουν μαύρες σκέψεις καθώς ανεβαίνεις, του τύπου «Άντε να δούμε τι τουριστοφαγιά θα μας ταϊσουν. » Τίποτε από αυτά δεν επαληθεύεται! Ο ATTIKOS προσφέρει ελληνική κουζίνα πρώτης ποιότητας, με φρέσκα υλικά και επαρκή ποικιλία. Ασφαλώς και είναι υποχρεωμένος να έχει στον κατάλογο τα δημοφιλή τουριστικά πιάτα όπως τζατζίκι, χωριάτικη ή μουσακά, όμως και αυτά ακόμα έχουν γεύση ατόφια ελληνική.

Φυσικά και υπάρχουν ένα σωρό γνωστοί μεζέδες και ψητά της ώρας. Θέμα όρεξης, εγώ τα προσπερνάω, για να πάρω μια από τις ευφάνταστες σαλάτες, π. χ. την Αλεξανδρινή, και για κυρίως πιάτο είτε το λεμονάτο αρνάκι με πατάτες είτε το μοσχαράκι σοφρίτο με μπόλικο σκορδάκι στη σάλτσα του (γιατί όμως με την εύκολη λύση του πουρέ, οέο;).

Η λίστα κρασιών αμιγώς ελληνική και συγκρατημένη στην τιμολόγηση, για το νερό, προς τιμήν τους, ερωτάσαι, ενώ το γεύμα κλείνει με ένα ωραιότατο, παγωμένο όπως πρέπει, λικέρ μαστίχα. Υπολογίστε 30 plus ευρώ ανά άτομο, τιμή που συμπεριλαμβάνει τη μοναδική θέα, όχι όμως μόνο αυτή.

Αγαπητοί φίλοι, καλό φθινόπωρο σε όλους! Ήρθε η στιγμή να επιστρέψω κι εγώ μετά το απαραίτητο διάλειμμα των διακοπών. Ταξίδεψα, ξεκουράστηκα, είδα και δοκίμασα πολλά, ανυπομονώ να επεκταθεί το αγαπημένο μας site και σε εστιατόρια εκτός Αττικής!

Η πρώτη μου επίσκεψη της σεζόν εντός των τειχών, δεν θα μπορούσε λοιπόν παρά να συνεχιστεί με καλοκαιρινή διάθεση. Ως γνωστόν, όσο μπορούμε παρατείνουμε τις διακοπές μας, και προς το παρόν, ο Σεπτέμβρης με τα 35αρια του το ευνοεί.

Θα γράψω λοιπόν για τον Αττικό, ένα εστιατόριο που γνωρίζω αρκετά καλά και επισκέπτομαι τα τελευταία χρόνια, καθώς τυχαίνει να έχω συγγενείς στην περιοχή που γνωρίζουν και την ιδιοκτήτρια, την κυρία Μίνα. Κατά τη γνώμη μου, είναι ένα από τα must εστιατόρια του κέντρου τους καλοκαιρινούς μήνες λόγω φαγητού και ανεπανάληπτης θέας.

Γενικά δεν το γνωρίζουν πολλοί, γιατί δε διαφημίζεται. Το όνομά του ίσως παραπέμπει σε κάτι φολκλόρ - τουριστικό και ξεγελάει. Ωστόσο αυτοί που ξέρουν το διαδίδουν από στόμα σε στόμα, με αποτέλεσμα να έχει αποκτήσει φανατικό κοινό και να είναι πάντα γεμάτο. Σε συνδυασμό δε με τους καλά πληροφορημένους τουρίστες και το κοινό του Ηρωδείου που σπεύδει μετά τις παραστάσεις, είναι σχεδόν αδύνατο να βρεις τραπέζι, αν δεν έχεις προνοήσει 2-3 μέρες πριν.

Για τον χώρο και την περιοχή έχουν μιλήσει προηγούμενοι σχολιαστές. Βρίσκεται σε ένα κτίριο στο τέρμα της Ροβέρτου Γκάλι, η ταράτσα του οποίου βλέπει Ακρόπολη σε απόσταση αναπνοής. Νομίζω ότι το σημείο αυτό προσφέρει την καλύτερη και πιο κοντινή όψη του Παρθενώνα. Συνδυαστικά δε με τα φωτισμένα Προπύλαια και το Ηρώδειο στους πρόποδες του Ιερού Βράχου, απλά μένεις με το στόμα ανοιχτό!

Κατά τ αλλα η είσοδος είναι λίγο δύσκολο να εντοπιστεί. Αν δεν την ξέρεις, δεν την πιάνει εύκολα το μάτι σου. Είναι εντός πολυκατοικίας. Πάρε το ασανσέρ και βγες κατευθείαν στην ταράτσα. Τον χειμώνα λειτουργεί στον όροφο ακριβώς από κάτω, αλλά δεν είναι της παρούσης να το αναλύσουμε.

Όσα τραπέζια δεν έχουν την προνομιακή θέα στην Ακρόπολη βλέπουν απ την άλλη μεριά τον φωτισμένο λόφο του Φιλοπάππου. Κάποια άλλα βρίσκονται στο κέντρο της ταράτσας και δεν έχουν τόσο προνομιακή θέα. Πάντως η γενική ατμόσφαιρα είναι ευχάριστη και χαλαρωτική. Χρειάζεται καλή επισήμανση στην κυρία Μίνα για να σου κρατήσει το σωστό τραπέζι και μάλλον να πας με μεγαλύτερη παρέα (τα "καλά" τραπέζια προς Ακρόπολη δεν είναι των 2 ατόμων).

Ωστόσο όλα είναι πολύ προσεγμένα, στρωμένα με το λευκό τραπεζομάντιλο, λευκές πετσέτες και την βασική art de la table διακόσμηση.

Ως προς το φαγητό πρέπει να ξέρεις ότι η κυρία Μίνα εκτός από ιδιοκτήτρια και βασική μαγείρισσα, είναι και Κερκυραία. Ως εκ τούτου το σοφρίτο της είναι άπαιχτο! Τα λαδερά της επίσης νόστιμα και χωρίς πολλή λαδίλα. Ρώτα την τι έξτρα μαγειρευτά έχει και τι ψάρι διαθέτει τη μέρα που θα πας. Γενικά προσφέρει ελληνική κουζίνα με έξτρα προσθήκες στο μενού της ανάλογα με τη μέρα.

Η ίδια είναι πρόσχαρη, φιλική, τριγυρνάει ανάμεσα στα τραπέζια και μιλάει σε όλους, προτείνει πιάτα, στο φτιάχνει όπως θες (άλλωστε οι περισσότεροι είναι τακτικοί θαμώνες και φίλοι). Έχω πετύχει παρέες πολιτικών, δημοσιογράφων, ανθρώπων της τέχνης, κοσμικών. Ο χώρος άλλωστε εμπνέει...

Στην τελευταία μας επίσκεψη- χωρίς κράτηση, αλλά ω! του θαύματος μας βόλεψε σε τραπεζάκι με πλάτη Φιλοπάππου - παραγγείλαμε:

- σαλάτα αλμυρίκια: πολύ νόστιμα και όσο πρέπει τραγανά

- σαλάτα δικιά τους: με πολλά λαχανικά. Έρχεται σε μεγάλο, ρηχό πιάτο. Ικανοποιητική για 2- 3 άτομα.

- τα ντολμαδάκια: ελαφριά, σκέτα με ρυζάκι, χωρίς κιμά και σάλτσες.

- μπριαμ: νόστιμο, με πολύ ελαφρύ λάδι

- μοσχαράκι κοκκινιστό με μανιτάρια και λαχανικά: πολύ ωραίο και επίσης ελαφρύ. Το μόνο που με χάλασε ήταν η κάπως μικρή μερίδα (είχε μόνο 3 κομμάτια μοσχάρι. Μεγάλα, αλλά 3! ).

Βάζω στη γεύση 3/4 περισσότερο λόγω μέτριων μερίδων και όχι λόγω νοστιμιάς.

Συνοδεύσαμε με ένα μπουκάλι λευκό κρασί. Για τον λογαριασμό δεν γνωρίζω ακριβώς, γιατί δεν πλήρωσα εγώ, αλλά απ' όσο είδα στον κατάλογο, υπολογίστε γύρω στα 20- 25 ευρώ το άτομο χωρίς κρασί.

Η εξυπηρέτηση άμεση και γρήγορη, όσες φορές κι αν έχω πάει. Ο χώρος άλλωστε δεν είναι πολύ μεγάλος και οι σερβιτόροι σκανάρουν γρήγορα και σπεύδουν. Θα σου γεμίσουν τα ποτήρια νερό και κρασί, θα αλλάξουν σερβίτσια για το κυρίως, θα πάρουν τα άδεια πιάτα.

Η κυρία Μίνα το ΄χει και στο φαγητό και στην επικοινωνία και στην ευγένεια. Γνώστης της περιοχής, έχει φτιάξει έναν πολύ ωραίο χώρο που ικανοποιεί το κοινό της.

Το crowd είναι γενικά ένα τσακ μεγαλύτερης ηλικίας, άνθρωποι μιας οικονομικής άνεσης, οικογένειες από εξωτερικό, αλλά βλέπεις και νεαρά ζευγάρια σε ρομαντικές βραδιές. Γενικά μου δημιουργει την αίσθηση ενός παλαιάς κοπής εστιατόριο με αξιοπρεπέστατη κουζίνα και καταπληκτική θέα. Ιδανική λύση όταν έχεις ξένους επισκέπτες.

Προτείνεται!

Ο Αττικός είναι είναι αξιόλογο εστιατόριο, με εντυπωσιακή θέα στην Ακρόπολη και προσεγμένη κουζίνα.

Ξεκινώντας από το χώρο, που αποτελεί το βασικό λόγο επίσκεψης, βρισκόμαστε σε μία ταράτσα με αρκετά μεγάλη χωρητικότητα, που χωρίζεται σε δύο τμήματα: το ένα με θέα στην Ακρόπολη και το άλλο στο λόφο του Φιλοπάππου. Αν και το πλέον εντυπωσιακό θέαμα είναι προφανώς ο ιερός βράχος με το ναό του Παρθενώνα, νομίζω ότι και η πλευρά που βλέπει προς Φιλοπάππου, με τον εκεί ναό ωραία φωτισμένο, δημιουργεί μία πολύ ευχάριστη και χαλαρωτική ατμόσφαιρα.
Απ'όσο γνωρίζω, υπάρχει και εσωτερική αίθουσα για το χειμώνα, την οποία όμως δεν έχω επισκεφθεί.

Το βασικό μειονέκτημα όσον αφορά το χώρο εντοπίζεται, κατά την άποψή μου, στο χώρο της εισόδου, που δεν προδιαθέτει τόσο θετικά κατά την προσέλευση στο εστιατόριο και δεν αφήνει την καλύτερη εντύπωση κατά την αναχώρηση από αυτό. Ειδικά κατά την άφιξη, οπότε κάποιος μπορεί να χρειαστεί να παραμείνει λίγο περισσότερο εκεί, περιμένοντας το ασανσέρ, αυτό είναι πιο σημαντικό. Αν και δεν αξιώνω ιδιαίτερες γνώσεις σε αυτό θέμα, πιστεύω ότι θα έκανε μεγάλη διαφορά το να επιχειρηθεί κάποια (καταλληλότερη) διαμόρφωση με καλόγουστη διακόσμηση.
Η κουζίνα είναι απολύτως ικανοποιητική: αν και δεν αποτελεί από μόνη της λόγο επίσκεψης στο εστιατόριο, είναι πολύ καλής ποιότητας, και εξασφαλίζει μία ευχάριστη παραμονή στον ωραίο χώρο.

Ο κατάλογος περιλαμβάνει κυρίως ελληνικά πιάτα, στοχεύοντας κατά πρώτο λόγο σε ξένους, που, όπως αναμένεται, αποτελούν σεβαστό ποσοστό της πελατείας του εστιατορίου. Προσωπικά πιστεύω ότι η ελληνική κουζίνα είναι και η πλέον ταιριαστή για αυτό το περιβάλλον. Προσφέρονται, επιπλέον, και μερικές διεθνείς επιλογές (πχ. κοτόπουλο με γλυκόξινη σάλτσα και ρύζι, σνίτσελ), ώστε να ικανοποιηθεί, υποθέτω, ένα μεγαλύτερο φάσμα προτιμήσεων. Σε διαφορετικές επισκέψεις μου, έχω δοκιμάσει διάφορα πιάτα, όπως μουσακά, αρνάκι λεμονάτο με πατάτες, μελιτζανοσαλάτα, αλμυρίκια, ντολμαδάκια, σουτζουκάκια, κλπ. Όλα με ικανοποίησαν, και σε ποιότητα και σε ποσότητα, χωρίς να έχω ξεχωρίσει κάποιο. Στην τελευταία μου επίσκεψη, δοκίμασα φέτα με γλυκό σύκο, και τη βρήκα πολύ ωραία και ιδιαίτερη. Διαπίστωσα, όμως, ότι το σνίτσελ προσφέρεται πλέον με τσιπς, κάτι που δε ευχαρίστησε.

Η εξυπηρέτηση είναι εξαιρετική, από σερβιτόρους που είναι επαρκείς, ευγενικοί και ταχείς. Το δυνατό σημείο στον τομέα της εξυπηρέτησης, και όχι μόνο, είναι η διαρκής φυσική παρουσία της ευγενικής και άξιας κυρίας Μίνας, η οποία επιβλέπει και διαχειρίζεται αποτελεσματικότατα την κουζίνα, τα τραπέζια και τις κρατήσεις. Κατά την άποψή μου, σε αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο η επιτυχία της επιχείρησης. Μπράβο!

Το value for money το θεωρώ πολύ καλό: πολύ ωραίος χώρος, προσεγμένη κουζίνα, λογικές τιμές.
Προσωπικά, το προτιμώ για μία κάπως πιο ιδιαίτερη έξοδο με ελληνικό χρώμα, και με ευχαριστεί να το επισκέπτομαι τουλάχιστον μία φορά κατά τη, συνήθως μακρά, καλοκαιρινή περίοδο.

Με κράτηση αρκετές μέρες πριν επισκεφθήκαμε τον Αττικό πριν δύο Σάββατα, περίπου στις 10 Ιουλίου. Είχαμε ξαναπάει μια παρέα 4 ατόμων, τώρα ήμασταν 5 και θέλαμε να απολαύσουμε ένα ποιοτικό βράδυ σε ένα μοναδικό περιβάλλον, στο στενάκι Γαριβάλδι, στου Φιλοπάππου με την εξαιρετική γυροσκοπική θέα στον λόφο και στον βράχο της Ακρόπολης, που αχόρταγα ρουφάς κάθε φορά που βρίσκεσαι στον φιλόξενο χώρο της κ. Μίνας.

Δεν χρειάζεται να επαναλάβω τον επαγγελματισμό και την ευγένεια αυτής της Κυρίας, που επιμελείται τα πάντα και κουβεντιάζει χωρίς "ύφος" με κάθε φιλοξενούμενό της. Εκείνο το βράδυ συνομιλούσε με τον μεγαλύτερο εφοπλιστή της χώρας, λίγο μετά με τον σούπερ σταρ σκηνοθέτη του Εθνικού και αργότερα μ' ένα νεαρούλη που ήρθε με τις 2 φίλες του, απλοί άνθρωποι, να φάνε στο μαγαζί της. Οπως και με μας, που είμαστε παντελώς άσημοι, επώνυμοι όπως όλοι μας μεν, αλλά που πρέπει να κάνουμε μια σχετική οικονομία στις εξόδους μας, για να μπορέσουμε να πάμε και στον Αττικό.

Παθαίνω μια ανατριχίλα αρχικά με τις τιμές του καταλόγου, δεν έχουν σχέση με τις τιμές μιας απλής ταβέρνας, αλλά ο Αττικός δεν είναι μια απλή ταβέρνα. Βρίσκεται στο πιο φωτογενές σημείο της Αθήνας, είναι υπέροχος, και το ξέρει. Επίσης, δεν πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλλες. Σερβίρει νόστιμο φαγητό σε γενναίες μεριδες, έχει πολύ οικονομικό εμφιαλωμένο κρασι (το ίδιο έχουμε δει στην μπακαλοταβέρνα πολύ πιο ακριβό), έχει άριστο και διακριτικό σέρβις και μπορείς πράγματι να τρως δίπλα-δίπλα με τους έχοντες και κατέχοντες χωρίς ούτε να ενοχλούνται, ούτε να ενοχλείς, γιατί δεν είναι σνομπ το ίδιο το μαγαζί και το περνάει αυτό στους θαμώνες του. (Αχ, κυρία Μίνα, μπράβο σας που γειτονεύετε τον εμοίρη και τον "κακομοίρη", -- αστειεύομαι).

Στα της παραγγελίας, απο τον καλαίσθητο κατάλογο, τώρα:
Σαλάτα πλούσια σε μεγάλο μέγεθος με πρασινάδες, καρύδια, μήλα, πορτοκάλια κλπ. που δεν θυμάμαι, νοστιμότατη και σωστά αρτυμένη, με ένταση στη γεύση. Μανιτάρια ψητά με μπαλσάμικο, ίσως ήθελαν κάτι παραπάνω για να ενταθούν, χλωμό πιάτο. Λιγκουϊνι με σολωμό, τεράστια μερίδα, καταπληκτική όπως μου είπαν, ψαρονέφρι με σως από φρούτα του δάσους, λίγο αδιάφορο, ήθελε κάτι παραπάνω για την ισορροπια των γεύσεων. Ηταν όμως πολύ τρυφερό το κρέας και μεγάλη μερίδα. Το γνωστό σοφρίτο της κας Μίνας, που ήταν σωστό όπως πάντα. Ψωμί ζυμωτό και κριτσίνια μαύρα με αρτύματα για την αρχή. Νερό κανάτα. Απόδειξη κανονικά και περίπου 27 € το άτομο.

Πόσο λίγο κοστίζει ο Παράδεισος!!!! Εύχομαι να συνεχίσετε έτσι και να είστε πάντα γεμάτοι από ευχαριστημένο κόσμο. (εννοείται ότι τα μικροπροβλήματα στη γεύση, είναι θέμα προσωπικού γούστου και καθόλου δεν επηρεάζουν τη συνολική σπάνια θετική εικόνα του εστιατορίου)

Αυτή είναι η πρώτη μου κριτική για εστιατόριο και ελπίζω να συνεισφέρω και εγω σιγά σιγά στην δημιουργία της όσο το δυνατόν καλύτερης αποψης για διάφορα εστιατόρια στην Αθήνα(μιας και έχω επισκεφθεί πάρα πολλά).
Τελευταία με έχει πιάσει μανία να επισκεφθώ τις ταράτσες με θέα Ακρόπολη οπότε το συγκεκριμένο εστιατόριο ήταν στις πρώτες μου μου επιλογές με βάση τις κριτικές που διάβασα από το site σας. Για να μη σας κουράσω άλλο.

Η θέα είναι καταπληκτική ίσως η καλύτερη που έχω δει ως τώρα - αρκεί να σας βάλουν σε σωστό τραπέζι γιατί από κάποια σημεία με δυσκολία φαίνεται ο Παρθενώνας. Εμείς πήγαμε 2 άτομα χωρίς κράτηση και πήγαν να μας βάλουν σε τραπέζι χωρίς ουσιαστική θέα του Παρθενώνα γιατί οπως είπαν είχαν άλλες κρατήσεις(το οποίο είναι απολύτως δεκτό αν είναι αλήθεια! ). Αφού τους είπαμε ότι θέλαμε τραπέζι με θεα μας έβαλαν σε ένα άλλο που είχε λίγο καλύτερη θέα αλλά όχι πολύ καλή. Το κακό είναι βέβαια οτι εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι δεν υπήρχαν κρατήσεις σε όλα τα τραπέζια με την καλη θέα αλλά στα μισά από αυτά. Τα άλλα τα κρατούσαν ίσως για παρέες που θα ερχόντουσαν με περισσότερα άτομα. (τα οποία ποτέ δεν ήρθαν και τα τραπέζια έμεινα άδεια όλο το βράδυ). Οπότε συνιστώ πριν πάτε να εξασφαλίσετε την καλή θέα αλλιώς δεν έχει νόημα.

Ορεκτικά πήραμε φέτα ψητή(αρκετά καλή) ένα σαγανάκι με μελιτζάνα και φέτα σε πήλινο (το καλύτερο πιάτο που φάγαμε) και πατάτες τηγανιτές φρέσκες(καλές) συν τζατζίκι(καλό) Για κυρίως πιάτο κυρίως πήραμε το mix grill. Δεν μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα γιατί μου φάνηκαν τα κρέατα αρκετά σκληρά. Η ποσότητα ήταν καλή αλλά δεν το συνιστώ σαν πιάτο. Γι αυτό βάζω και τα 2 αστέρια. Ίσως θα ήταν καλύτερα να δοκιμάσω από τα φαγητα του φούρνου που έχει. Θα το κάνω την επόμενη φορά. Επίσης πήραμε ένα μπουκάλι κρασί. Το σύνολο πήγε 60€
Στα υπόψιν το μαγαζί δεν κερνάει φρούτο ή γλυκό, Αν θες σου φέρνουν καταλογο με γλυκά να διαλέξεις.

Το Service ήταν καλό και εξυπηρετικό. Το μόνο πρόβλημα που διακρίνω είναι ότι σε ρωτάνε σε τακτά χρονικά διαστήματα αν τελείωσες με το φαγητό ώστε να μαζέψουν τα πιάτα. Εγω πήγα σε μια αρκετά χαλαρή μέρα όπου δεν είχαν λόγο να βιάζονται αλλά μας ρώτησαν 3-4 φορές. Φαντάζομαι ότι σε πιο φορτωμένη μέρα θα είναι πιο έντονο το κομμάτι των ερωτήσεων.

Το συνιστώ το μαγαζί κυρίως για την θέα(αλλά να την εξασφαλίσετε πριν πάτε)