ΜΕΛΙ & ΛΑΔΙ

Πολύ όμορφα διακοσμημένος και ευχάριστος χώρος που σε κάνει να ξεχνάς ότι το εστιατόριο βρίσκεται σ' ένα αδιάφορο κομμάτι της γενικά αδιάφορης Λεωφόρου Γούναρη. Άνετα τραπεζοκαθίσματα με αποστάσεις μεταξύ τους κάτι που είναι σημαντικό όταν έχεις μικρά παιδιά που σηκώνονται από την καρέκλα τους πολλές φορές και μπορεί να ενοχλούν τα διπλανά τραπέζια.

Η εξυπηρέτηση ήταν ικανοποιητική, γρήγορη και ιδιαίτερα φιλική με το κατάστημα μισογεμάτο. Όταν κάποια στιγμή κάναμε μία φιλική παρατήρηση, η διεύθυνση του καταστήματος ανταποκρίθηκε άκρως επαγγελματικά και γενναιόδωρα.

Σχετικά με την γεύση

- υπέροχες αληθινές τηγανητές πατάτες σερβιρισμένες σε καλαθάκι με ελαιόλαδο και ρίγανη

- αδιάφορη η σαλάτα (αγροτική), για την οποία ζητήσαμε να λείπει ένα στοιχείο της αλλά η κουζίνα είχε άλλη άποψη.

- εκπληκτική τυροκαυτερή με τσαλαφούτι, πικάντικη όσο έπρεπε.

- ζουμερο κοτόπουλο σουβλάκι σερβιρισμένο με πεντανόστιμο πουρέ

- ξεροψημένος γύρος (επιτέλους)

- σταβλίσια μπριζόλα (χμμμμ)

- συκώτι μοσχαρίσιο ψητό (ίσως το καλύτερο που έχω φάει ever)

- μονότονα κεράσματα στο τέλος (πλην του semifreddo).

Οι τιμές ανταποκρίνονται στην πολύ καλή ποιότητα των πιάτων αλλά θα μπορούσαν να είναι ελάχιστα φθηνότερες.

Γενικά ήταν μία ευχάριστη εμπειρία και συστήνω το κατάστημα ανεπιφύλακτα

Νέα άφιξη στη Γλυφάδα. Ένα καινούργιο εστιατόριο-ψησταριά που ονομάζεται Μέλι & Λάδι. Στο σημείο που βρίσκεται, μέχρι πριν λίγο καιρό υπήρχε ένα άλλο, παρόμοιας κατηγορίας. Είχαμε περάσει με το αυτοκίνητο αρκετές φορές από μπροστά του, όσο γινόταν η ανακαίνισή του και σκεφτόμασταν να πάμε όταν ανοίξει. Τελικά το επισκεφθήκαμε μια Κυριακή μεσημέρι, στα μέσα Φεβρουαρίου.

Ήμασταν παρέα 4 ατόμων και πήγαμε χωρίς κράτηση. Επειδή είχε ανοίξει μόλις 1 εβδομάδα πριν, υπολογίζαμε ότι δεν θα ήταν πρόβλημα η κράτηση. Παρόλο που κάναμε λάθος εκτίμηση, γιατί ήταν γεμάτο, τελικά σταθήκαμε τυχεροί γιατί μόλις είχε αδειάσει ένα τραπέζι. Έτσι καθήσαμε και μέχρι να έρθουν για παραγγελία κοίταζα το χώρο.

Ο χώρος είναι συμπαθητικός. Η πρόσοψη είναι όλη γυάλινη δίνοντας προοπτική σε όποιον κάθεται μπροστά της, ενώ η θέα είναι ένας σχετικά πολυσύχναστος δρόμος η Δ. Γούναρη. Έτυχε να καθήσουμε σε τραπέζι κοντά στον δρόμο, ωστόσο παρατηρώντας όλον το χώρο, πρόσεξα ότι στο βάθος έχει μονοκόμματο καναπέ για παρέες που θέλουν περισσότερη άνεση-άπλα.

Τα τραπέζια είναι μεγάλα, ευχάριστα στο χρώμα, σε ντεκαπέ απόχρωση. Στα συν τα σερβίτσια (πιάτα, μαχαιροπήρουνα, ποτήρια) που εκτός από καλόγουστα είναι καινούργια και έχουν καλή ποιότητα. Σίγουρα δεν έχουν σχέση με τα άλλα που υπάρχουν σε παρόμοια μαγαζιά. Η εικόνα και μόνο ενός τραπεζιού με όμορφα, «άθικτα» σερβίτσια είναι ένα σκαλοπάτι προς την απόλαυση κατά την ώρα του φαγητού. Στα πλην, ως προς την εμφάνιση του τραπεζιού, το καφέ μεγάλο χαρτί, ως χρήση τραπεζομάντηλου, που δεν νομίζω ότι ταιριάζει. Βέβαια είδα ότι σε διπλανά τραπέζια κάποια πιάτα πήγαιναν σερβιρισμένα σε ξύλινη βάση που αυτό ήταν σαφώς πιο ταιριαστό με το χαρτί παρά με τραπεζομάντηλο.

Ο κατάλογος μοντέρνος σε εμφάνιση. Ξύλινη βάση και από πάνω φύλλα χαρτιού, χωρισμένα ανά κατηγορία εδεσμάτων/ποτών. Τιμές από 4,80 έως 6,70 για τις σαλάτες. Στα ορεκτικά λίγο τσιμπημένες. Εν τω μεταξύ, προσγειώθηκε στο τραπέζι ως καλωσόρισμα μία πιατελίτσα με 4 μπουκίτσες ψωμί που είχαν άλειμμα από διάφορα ντιπ. Οι γεύσεις λίγο πειραγμένες π. χ. στο άλειμμα με πάστα ελιάς είχε και κουκουνάρι, στο άλειμμα με ταραμοσαλάτα είχε και γεύση κουνουπιδιού, η μελιτζανοσαλάτα εντελώς αδιάφορη. Εκείνη την ώρα ήρθε κι ένα μπουκάλι νερό του 1 λίτρου. Ζήτησα στην σερβιτόρα μας αν γίνεται να το αντικαταστήσει με κανάτα νερού βρύσης και προς έκπληξή μου η απάντησή της ήταν ότι δεν υπάρχει κανάτα… Ναι, απογοητευτικό! Είναι δυνατόν ?

Η παραγγελία μας ήταν:
-1 σαλάτα ταμπουλέ (στα 4,80 ευρώ) – ήταν τόσο λίγη η ποσότητα που έμοιαζε αστείο. Τοποθετημένη σε μικρή ραβιέρα, γευστικά έλειπε το λεμόνι και ήταν ανάλατη.
-2 μπιφτέκια σχάρας (στο 1,60 έκαστο) –πολύ μικρά, έμοιαζαν με κεφτεδάκια πλακέ. Η γεύση ήταν μέτρια.
-2 κεμπάπ (1,60 έκαστο) –ήταν καλή η γεύση, έλειπε νοστιμιά όμως.
-4 καλαμάκια κοτόπουλο (1,60 έκαστο) –πολύ καλό το κοτόπουλο, τρυφερό και καλοψημένο.
-2 καλαμάκια χοιρινά (1,60 έκαστο) – καλή η γεύση τους.
-½ μερίδα κεμπάπ (4,50 ευρώ) –συνοδευόταν από ψητές πιπεριές (μία φλωρίνης, μία κέρατο, φέτες κρεμμύδι) Καλή η γεύση τους. Ίσως από λάθος συντονισμό ήρθαν αργότερα από το κεμπάπ.
-1 πατάτες (3,90 ευρώ) –ήρθαν σε πανεράκι, καυτές, πολύ νόστιμες, φρεσκοτηγανισμένες, πασπαλισμένες με ρίγανη.

Εντύπωση μου έκανε ότι εκτός από τη μισή μερίδα κεμπάπ που είχε συνοδεία, όλα τα άλλα πιάτα έφτασαν εντελώς σκέτα, χωρίς κανένα απολύτως συνοδευτικό, ούτε καν ως γαρνιτούρα.

Ψωμί δεν έφεραν μαζί με το φαγητό. Αντ’αυτού ήρθε πανεράκι με 3 πιτούλες μικρές (αν και ήμασταν 4 μεγάλα άτομα). Ήταν ζεστές ωστόσο. Επίσης έφεραν πιάτο με 3 σάλτσες/ντιπ που όπως με καμάρι είπε ο σερβιτόρος που το έφερε, ήταν δικές τους κι όχι έτοιμες. Δοκιμάσαμε και τις 3. Οι δύο ήταν με κόκκινη σάλτσα εκ των οποίων η μία αρκετά καυτερή (μπόλικο τσίλι όπως κατάλαβα) η άλλη έμοιαζε με κέτσαπ βρασμένο. Όσο για την τρίτη σάλτσα, αυτή ήταν μαγειρεμένος μαϊδανός σε πολύ λάδι. Δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα με καμιά τους.

Μείναμε στο μαγαζί σχεδόν μία ώρα. Δυστυχώς η φωνασκούσα διπλανή παρέα αλλά πολύ περισσότερο ο καπνός από τσιγάρο από άλλες παρέες, δεν βοήθησαν στο να ευχαριστηθούμε όπως θα θέλαμε. Έτσι ζητήσαμε λογαριασμό. Είδαμε ότι κατά λάθος είχαν χρεώσει ένα επιπλέον μπουκάλι νερού, διορθώθηκε όμως όταν επισημάνθηκε από εμάς).

Άξιο αναφοράς είναι το κέρασμα που μπορώ να πω ότι ξεφεύγει από τα συνηθισμένα (π. χ. χαλβά, γιαούρτι με μέλι). Μας έφεραν λοιπόν semifreddo σε ελαφρώς ρευστή μορφή που ήταν ωραιότατο. Αυτό που δεν βρήκα σωστό ήταν ότι για 4 άτομα που ήμασταν η σερβιτόρα έφερε 2 βαζάκια με καπάκι, όπως αυτά που έχουν μαρμελάδα δηλαδή, λέγοντας «μπορείτε να το μοιραστείτε» κι αφήνοντας 3 πηρουνάκια κι ένα κουταλάκι, προφανώς για να μας δει να τσακωνόμαστε ποιος θα πάρει το κουταλάκι… Δεν τσακωθήκαμε πάντως. Παρόλα αυτά την αμαρτία μου θα την πω: μου πέρασε το ερώτημα από το μυαλό «βρε λες το περίσσευμα από το γλυκό να το ξαναβάζουν ψυγείο για τον επόμενο πελάτη?» Ήταν λίγο πειρασμός η εικόνα από τα βαζάκια που κλείνουν με καπάκι…

Βγαίνοντας έξω από το μαγαζί, ομολογώ ότι ανάπνευσα βαθιά τον καθαρό αέρα, πρώτα-πρώτα για να ξεχάσω την ενοχλητική μυρωδιά του τσιγάρου. Κατόπιν σκεφτόμουν αν θέλω να ξαναπάω. Τελικά στο σπίτι και με ηρεμία αποφάσισα να δώσω μία 2η ευκαιρία κάποια στιγμή για να είναι πιο δίκαιη η κριτική μου.