Τελευταία μου φαίνεται ότι δεν γίνεται χωρίς ιταλικό...
Διάφορες ευτυχείς συγκυρίες με έφεραν σε μία αυθεντική τρατορία αυτή τη φορά!
Λιτός χώρος, καρό τραπεζομάντιλα, απλό μωσαϊκό στο δάπεδο, αυλή προστατευμένη με μουσαμάδες και σόμπες "μανιτάρια" για περισσότερη προστασία από το κρύο.

Το ανοιχτό πράσινο κυριαρχεί στον χώρο, πράσινη πόρτα, πράσινα πρεβάζια και παράθυρα και πολλά πρασινοπά καρό τραπεζομάντιλα. Φωτισμός χαμηλός και ατμόσφαιρα απλής ιταλικής τρατορίας. Ο εσωτερικός χώρος πολύ μικρός, ίσα με δέκα περίπου απλά - ξύλινα τραπέζια. Μόνο στην θερμαινόμενη αυλή ξεχώρισα ένα ή δύο τραπέζια μεγάλα και με ύφος αντίκας σαν να τα είχαν φέρει από το σπίτι τους ή καλύτερα σαν τη μύγα μες το γάλα.

Απέναντι ακριβώς από την είσοδο βρίσκεται η ανοιχτή κουζίνα όπου πρωτοστατούσε μια κυρία με το σκουφάκι της -προφανώς- η μαγείρισσα. Oι ιδιοκτήτες είναι ένας Έλληνας και ένας Ιταλός από την Ρώμη.
Επάνω από την κουζίνα, βρίσκονται λογής λογής μπουκάλια κρασιών.
Mάλιστα, όπως έμαθα, παλαιότερα δεν υπήρχε λίστα κρασιών σε κατάλογο αλλά όλα τα κρασιά ήταν γραμμένα πάνω σε ένα μπουκάλι που πήγαινε σε κάθε τραπέζι την ώρα της παραγγελίας.
Παράλληλα, η οινόφιλος και περιχαρής φίλη, αφού μου ανήγγειλε την ημερομηνία του γάμου της, εκτίμησε ιδιαίτερα και την λίστα με τα κρασιά του Maltagliati!! Λίγα και διαλεχτά, ευρισκόμενα πάντα μέσα στα πλαίσια μιας απλής ιταλικής ταβέρνας που στο, συγκεκριμένο μαγαζί, το στυλ δεν διαφέρει ιδιαίτερα από μια τυπική ελληνική.

Βραδάκι και τα τραπέζια γέμιζαν σιγά σιγά από πιστούς του είδους που οι περισσότεροι, όπως αντιλήφθηκα από την οικειότητα που είχαν με το προσωπικό, ήταν θαμώνες και κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής. Θεωρώ ότι αυτό δεν είναι τυχαίο καθώς τα ζυμαρικά που σερβίρονται είναι εξαιρετικά. Πίτσα δεν σερβίρεται, υπάρχουν σαλάτες, ορεκτικά, πιάτα με ζυμαρικά και γλυκά. Ο κατάλογος δεν είναι πολύ μεγάλος αλλά αρκετά ενημερωμένος ώστε να καλύψει όλα τα γούστα.

Ακόμα, θεωρώ ευπρόσδεκτη καινοτομία στο μενού την προσθήκη ζυμαρικών από το περιβόητο αλεύρι Dinkel που κάνει τα ζυμαρικά πιο υγιεινά και εύπεπτα αλλά και λίγο πιο σκούρα στην όψη... κάτι μεταξύ ολικής άλεσης και λευκού. Όλα τα ζυμαρικά του καταλόγου μπορούν, εάν το επιθυμεί κάποιος, να ετοιμαστούν κατ' αυτόν τον τρόπο. Φυσικά και έβαλα το χεράκι μου στο μέλι..!!

Tι δοκιμάσαμε:

Στην αρχή, έρχεται ένας ψάθινος δίσκος με δείγματα από τους τύπους ζυμαρικών που διαθέτει η κουζίνα. Πρόκειται για 4 είδη ζυμαρικών:
Τα ομώνυμα Μαλταλιάτι (σαν μικρά λαζάνια ή παπαρδέλες ), Καζαρέτσε (τα ελαφρώς στριφτά), Λιγκουίνι (πλατύ σπαγγέτι ) και Φετουτσίνι (σαν ταλιατέλες). Στον κατάλογο, υπήρχε και πιάτο με Ραβιόλι.
Πρωτότυπος τρόπος παρουσίασης!

Στη συνέχεια, καταφθάνει, χωρίς δεύτερη κουβέντα, εμφιαλωμένο νερό (2,00).
Μετά, φέτες ολόφρεσκου ψωμιού, λευκού και ολικής άλεσης, συνοδεία νόστιμου ντιπ από λιαστή ντομάτα και γιαούρτι μέσα σε ένα μικρό γυάλινο μπολάκι (2,00)!
Επιτυχημένο το καλωσόρισμα αλλά και ένα πεντάευρω με το που κάθεσαι σε μια απλή τρατορία... ??

Μετά ήρθαν, ως κέρασμα πλέον, δύο εύγευστες, μικρές μερίδες, σούπας ντομάτα-καρότο μέσα σε όμορφες κούπες.

Πάμε στα κυρίως,

Μozzarella in carrozza, τυπικό ναπολιτάνικο ορεκτικό που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί λέγεται "in carozza". Τυπικά μοιάζει με τυρί λιωμένο ανάμεσα σε δύο φέτες ψωμί, σαν τοστ. Στο Maltagliati δεν μοιάζει τόσο με τοστ και το ετοιμάζουν με γέμιση από τηγανιτή μοτσαρέλα, μανιτάρια και προσούτο. Μας έφεραν τρία κομμάτια από αυτή τη μαγευτική γεύση πάνω σε φύλλα πράσινης σαλάτας που ενίοτε δρόσιζαν τον ουρανίσκο μας. ΕΥΡΩ 8,00

Liguine με αλεύρι dinkel, μανιτάρια porcini, πεκορίνο, ντοματίνια και λάδι τρούφας. Το συνιστώ ανεπιφύλαχτα, είναι ένα πολύ νόστιμο πιάτο με ελαφριά κρέμα γάλακτος και λίγα φύλλα σαλάτας για γαρνιτούρα. ΕΥΡΩ 13,00

Maltagliati πράσινα με μπρόκολο και μπέικον. Βρήκα την παρουσίαση του πιάτου άριστη και την νοστιμιά του εξαιρετική, το μπρόκολο και το μπέικον βρίσκονταν στη βάση του πιάτου και από πάνω υπήρχε μια, όμορφα ταχτοποιημένη, ποσότητα ζυμαρικών Μαλταλιάτι. ΕΥΡΩ 10,00

Τα ζυμαρικά μας, σερβιρίστηκαν σε βαθιά, ριγωτά, πιάτα με όμορφες λεπτομέρειες!!
Οι ποσότητες είναι πολύ χορταστικές!

Ήπιαμε χύμα κόκκινο κρασί Merlot που συνόδευσε επάξια τα πιάτα μας!!
ΕΥΡΩ 3,00 / το ποτήρι.
Μεταξύ των άλλων, υπάρχει και Valpolicella (περιοχής Veneto), το αντίστοιχο θα λέγαμε του, επίκαιρου, Beaujolais Nouveau, ΕΥΡΩ 18,00 / το μπουκάλι, καθώς και ερυθρό, απόλυτα ταιριαστό για τρατορία, Chianti Melini, ΕΥΡΩ 22,00.
Από λευκά κρασιά υπάρχει Falanghina, το φθηνότερο μπουκάλι, στα 15,00 και, το ακριβότερο, Chardonnay biologico, στα ΕΥΡΩ 23,00.

Από γλυκά, δοκιμάσαμε ένα Semifreddo, δύο μεγάλα κομμάτια γλυκού με λωρίδες σοκολάτας! Συμπαθητικό, αλλά τίποτα το εξαιρετικό. ΕΥΡΩ 6,00

Το σέρβις σε χαλαρούς ρυθμούς, ενδιαφέρον και ενημερωμένο μεν, αλλά ξεχνούσαν και την παρουσία μας καμιά φορά.....

Στον χώρο έβαλα 3 μόνο και μόνο λόγω του ότι πρόκειται για αυθεντική τρατορία και για τα πεντακάθαρα WC! Εάν το βαθμολογούσα ως κανονικό εστιατόριο, θα έπαιρνε με το ζόρι 2.

Παρόλο που το Maltagliati θέλει να θεωρείται ως μια τρατορία typica και, κατά τα άλλα, έχει νόστιμο φαγητό, μας τα χαλάει αρκετά στις τιμές και τα extras.
Πρόκειται για τιμές κανονικού εστιατορίου, ιδιαίτερα στις εποχές που διανύουμε!
Εκνευριστικό, επίσης, που στην απόδειξη δεν γράφονται τα φαγητά αναλυτικά...!!

Στο τέλος, μας κέρασαν σφηνάκια με λικέρ amaretto, προσφέρουν και limoncello ή μαστίχα για όποιον το επιθυμεί.

Εάν, λίγο, βελτιώνονταν οι τιμές, θα το συνιστούσα, ανεπιφύλαχτα, για συχνότερες επισκέψεις!

Προβληματισμένος από τις διθυραμβικές κριτικές των ιερών τεράτων του ask4food για το maltagliati, θα τολμήσω να διαφοροποιηθώ διότι ενώ οι προοπτικές ήταν εξαιρετικές (με την επίδειξη των φρέσκα παρασκευασμένων ζυμαρικών τους) ωστόστο το τελικό αποτέλεσμα δεν με ενθουσίασε.

Γεμιστά ραβιόλια με μπέικον το ένα πιάτο και τα ζυμαρικά (αδυνατώ να θυμηθώ το όνομα του συγκεκριμένου τύποθ ζυμαρικών) με την κολοκύθα και το προσούτο ήταν οι επιλογές των κυρίων πιάτων μας.
Και τα 2 πιάτα, χωρίς να έχουν κάποιο εμφανές ελάττωμα, θεωρώ ότι πρόσφεραν ένα ημιτελές γευστικό αποτέλεσμα.
Αντίθετα, το τιραμισού ως επιδόρπιο ήταν εξαιρετικό και σε μετέφερε νοητικώς σε μια αντίστοιχη παραδοσιακή τρατορία της Ιταλίας.

Ο χώρος προσπαθεί να παραπέμψει αντίστοιχα σε τρατορία της γείτονας χώρας αλλά το κακόγουστο πάτωμα μάλλον προδίδει την προσπάθεια.

Συμπαθέστατο όλο το προσωπικό, σου δημιουργεί μια αίσθηση οικειότητας.

Τραγούδι για Σάββατο βράδυ:

Peppino di Capri - Melancolie

https: //www. youtube. com/watch?v=0GAdXySCwO8&index=4&list=RDWDgKqfbiWwA

ΥΓ 1: Κανονικά θα έβαζα 2 ντομάτες, επηρεάστηκα όμως από τις υπόλοιπες κριτικές των τιτανοτεράστιων fratello και tina

ΥΓ 2: Κάτι μου λέει ότι το maltagliati των Αμπελοκήπων θα μου αρέσει περισσότερο

Για το Maltagliati ήθελα να γράψω πολύ καιρό τώρα αλλά πάντα κάτι γινόταν και έδινα προτεραιότητα κάπου αλλού. Ίσως και ασυνείδητα να έψαχνα τον χρόνο για να καταλαγιάσω τις σκέψεις μου και να βγάλω πιο ώριμα τα συμπεράσματά μου.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...

Ηθικός αυτουργός για αυτήν μας την επιλογή μας ήταν ο fratello ο οποίος είχε γράψει μία εξαιρετική κριτική που μου κέντρισε το ενδιαφέρον και συν-αυτουργοί η επιθυμία μας για Ιταλικό (αφενός) και η τεμπελιά μας (αφετέρου) αφού θέλαμε κάτι κοντινό και να μην φύγουμε μακρυά από τον Πειραιά.

Σάββατο βράδυ λοιπόν και φτάνουμε στο Maltagliati κατόπιν κράτησης 5 άτομα το ένα παιδάκι ηλικίας 9 ετών. Μας υποδέχθηκαν οι δύο ιδιοκτήτες (έτσι καταλάβαμε τουλάχιστον) όπου αφού μας καλωσόρισαν για την πρώτη μας επίσκεψη, μας έβαλαν σ'ένα πολύ άνετο και μεγάλο τραπέζι.

Ο χώρος πολύ απλός, παλ χρώματα και το καρό να κυριαρχεί, παλιές φωτογραφίες με Ιταλούς αστέρες, αντικειμενικά τίποτα το ιδιαίτερο σαν διακόσμηση όμως όλα τόσο ωραία μέσα στην απλότητά τους. Μην ξεχνάτε μιλάμε για τρατορία και όχι για restaurant και έτσι να το κρίνετε. Ο φωτισμός ιδανικός: Τόσος ώστε να βλέπεις τι τρως αλλά και και να σου επιτρέπει να χαλαρώσεις με το κρασί σου και την παρέα. Η μουσική χάιδευε όμορφα τα αυτιά μας και συνόδευε την κουβέντα μας δίχως να ενοχλεί. Θετική εντύπωση μου έκανε το ότι τα τραπέζια ήταν πολύ άνετα μεταξύ τους, παρόλο που ο χώρος δεν είναι μεγάλος και θα δικαιολογούσε άνετα ένα 4άρι τραπέζι ακόμα. Μάλιστα με τη νοοτροπία μερικών άλλων (έχουμε παραδείγματα ουκ ολίγα) θα δικαιολογούσε και πέντε 4άρια αλλά ας μην ανοίξω τώρα αυτό το θέμα. Μπράβο τους λοιπόν γιατί αυτό δείχνει σεβασμό στον πελάτη και επαγγελματισμό. Μπράβο τους επίσης για το ότι τηρούν στον μέσα χώρο την απαγόρευση του καπνίσματος.

Στα του φαγητού τώρα τα οποία είναι εξίσου σημαντικά. Για πρώτο και σαν καλωσόρισμα μας έφεραν μία σούπα καρότο σε ποτηράκια, εξαιρετική και πεντανόστιμη. Δεν ξέρω εάν το κέρασμα αλλάζει με τις εποχές αλλά στην περίπτωσή μας ταίριαζε απόλυτα καθώς η νύχτα ήταν ψυχρή και υγρή και ήταν ότι καλύτερο για να ζεσταθούμε και να προετοιμάσουμε το στομάχι μας για τα επόμενα. Μας έφεραν το καλάθι με τα χειροποίητα ζυμαρικά για να επιλέξουμε και μας έκαναν μια σύντομη παρουσίαση του καθενός. Ο κατάλογος τους λιτός, δεν χάνεσαι στις σελίδες του...
Πήραμε μια σαλάτα μαρούλι με σολωμό και κάπαρη (πολύ καλή) δύο φετουτσίνι με σπαράγγια κρέμα γάλακτος και προσούτο (εξαιρετικό) και δύο λιγκουίνι με φρέσκα θαλασσινά, μύδια, κυδώνια κλπ, το οποίο ήταν καταπληκτικό και πρέπει να το δοκιμάσετε όπωσδήποτε. Βέβαια νομίζω ότι ήταν πιάτο ημέρας αλλά εάν το έχουν μην το παραλείψετε. Για την μικρή πήραμε μία καρμπονάρα την οποία μας έφεραν σε μισή ποσότητα απ' την κανονική αφού επρόκειτο για 9χρονο παιδί και φυσικά μας χρέωσαν την μισή. Μπράβο τους, πολύ όμορφη κίνηση. Το μόνο που δεν με ενθουσίασε μπορώ να πω ήταν τα ρολάκια του προσούτο με την μοτσαρέλα και το χύμα κόκκινο κρασί αλλά αυτά σε καμία περίπτωση δεν θα με κάνουν να μειώσω την βαθμολογία μου αφού το φαγητό στο σύνολό του ήταν άριστο, τα υλικά φρέσκα και καλής ποιότητας και οι γεύσεις ισορροπημένες. Για επιδόρπιο δοκιμάσαμε τιραμισού και μια κρέμα σοκολάτας τα οποία αμφότερα ήταν τέλεια.

Για την εξυπηρέτηση δεν έχω να πω πολλά, πραγματικά αισθανθήκαμε σαν να μας έκαναν το τραπέζι φίλοι. Και αυτό έγινε δίχως δουλοπρέπειες και κρύα αστειάκια στο στυλ “να σπάσουμε τον πάγο”... Οι άνθρωποι χαίρονται όταν τους επιλέγεις και κάνουν τα πάντα για να σε ευχαριστήσουν χωρίς υπερβολές. Όμορφη εντύπωση μου έκανε η κυρία στην κουζίνα ή οποία έβγαινε που και που ρίχνοντας κλεφτές ματιές στα τραπέζια, προσπαθώντας από τα πιάτα και τις εκφράσεις των πελατών να καταλάβει έαν είναι ευχαριστημένοι από το φαγητό.

Τέλος θα ήθελα να δικαιολογήσω το 3άρι μου στο VFM το οποίο το βάζω μετά πόνου και αφορά καθαρά τις τιμές. Το έχω πει πάμπολλες φορές και θα το λέω κι ας γίνομαι κουραστικός: Η πάστα ΔΕΝ είναι ακριβή πρώτη ύλη ακόμα και αν είναι χειροποίητη. Ούτε τα περισσότερα που την συνοδεύουν. Και δεν είσαι ούτε στον Λυκαβηττό, ούτε στο λαιμό της Βουλιαγμένης για να δικαιολογείσαι από ένα υψηλό ενοίκιο ή ένα προσωπικό 15 ατόμων. Αυτό που γίνεται στην Ελλάδα με τα Ιταλικά αδυνατώ να το καταλάβω, να μην γίνεται δηλαδή να πέσεις κάτω από τα 25 ευρώ/άτομο μηδενός εξαιρουμένου. Και πόσω μάλλον δε όταν πρόκειται για ένα συνοικιακό μαγαζί, σε απόκεντρο σημείο με λίγο προσωπικό. Νομίζω λοιπόν για μια μικρή μείωση στις τιμές σίγουρα υπάρχει περιθώριο. (ΣΣ: Η επίσκεψη έγινε περίπου τον Μάρτιο, δεν έχω τωρινή εικόνα)

Συνολικά λοιπόν θα έλεγα ότι το Maltagliati προσφέρει σε μεγάλο βαθμό ότι θα περίμενε κανείς από ένα τέτοιο μαγαζί. Όμορφο, φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον, απλότητα και γούστο, λιτός κατάλογος, καλό σπιτικό φαγητό και ότι χρειάζεσαι για να περάσεις μια όμορφη και γευστική βραδιά. Με μία διόρθωση στις τιμές πιστεύω ότι θα ήταν η καλύτερη επιλογή και το απόλυτο VFM της κατηγορίας. Εννοείται ότι θα ξαναπάω και το προτείνω ανεπιφύλακτα στους φίλους του φόρουμ όμως το λέω ευθέως ότι για να συνεχίσω θα ήθελα χαμηλότερες τιμές.

Καλές γιορτές σας εύχομαι καλοφαγάδες και με το καλό ο νέος χρόνος. Να έχετε υγεία και όμορφα τραπεζώματα με αυτούς που αγαπάτε!!: )