Ολα σε ετουτο το ντουνια ειναι θεμα timing. Ποσο κλισε εχω γινει, θεε μου, αναρωτιεμαι και συνεχιζω. Το σωστο ατομο τη λαθος στιγμη, το λαθος ατομο ολες τις στιγμες, διοτι τα λαθη δεν εχουν εποχικοτητα, ειναι παντος καιρου, το σωστο και το λαθος την ιδια στιγμη, σαν συνεννοημενα. Οπερ ισχυει και με τα εστιατορια. Υπαρχουν σωστα και λαθος εστιατορια, αναλογα τη στιγμη. Σε αλλο θα τραπεζωσεις το σοι του αντρα σου, με τους 57 τσαμπατζηδες θειους, αλλου θα κανεις επαγγελματικο δειπνο, αλλου θα ξεκοιλιαστεις στα ψητα κατευθειαν απ τη λαδοκολλα. Κατα γενικη ομολογια, το σωστο ατομο κανει και το ποιο λαθος μερος σωστο, ενω το λαθος ατομο, ανετα σε απωθει απο το πιο αγαπημενο σου στεκι, περισσοτερο απο οτι η λεβαντα το σκορο.

Υπαρχουν μερικα μαγαζια που εχεις παει και εχεις ξαναπαει, αλλα δεν σου εχει περασει καν απο το μυαλο να καθισεις για φαγητο. Για την ακριβεια, δεν ειχες καν προσεξει οτι εχουν και κουζινα περα απο λειτουργικη εσπρεσσιερα. Ενα τετοιο μαγαζι υπηρξε για μενα η Best friends, στα βολικα τραπεζια της οποιας εχω χυσει δεκαδες φορες τον τσουρουφλιστο καφε μου, ωσπου ενα πολυ ιδιαιτερο για μενα ατομο αποφασισε να σπασει ενα εθιμο χρονων. Αρα, στο πηλικο εχουμε: το σωστο ατομο, τη λαθος στιγμη, στο σωστο μερος.

Τεταρτη μεσημερι και βρισκομαι με τον μοναδικο ανθρωπο που καταφερνει να αργει στα ραντεβου του περισσοτερο απο μενα, για φαγητο και εξεχοντως διεισδυτικη κουβεντα. Οχι απαραιτητα με αυτη τη σειρα. Αν ρωτατε εμενα, πιο πιθανο να επελεγα να αναλυσω τα ανεξηγητα της ζωης πανω απο ενα τριμετρο βρωμικο στο παγκακι καντινας στον παραδρομο της εθνικης, παρα στην αυλη που τελικα γευματισαμε. Οχι γιατι με χαλασε, καθε αλλο, απλως, πως να το κανουμε? Καποιες βγηκαν πριγκηπισσες απο κουνια, καποιες κυριες επι των τιμων, ενω καποιες αλλες... δεν αξιωθηκαν να εχουν καν δικο τους παραμυθι.

Αν, ομως, ψαχνεις σκηνικο για παραμυθι, η Best friends σου χτιζει ολοκληρη τριλογια που κανει και τον Τολκιν να σκυψει το κεφαλι ταπεινωμενος. Μια αυλη σαν την πλατεια της Νεραιδοχώρας, καλυμμενη εξ ολοκληρου απο πανυψηλα δεντρα, απο τα κλαδια των οποιων κρεμονται μπαμπου φαναρακια, αραια τραπεζοκαθισματα πανω στο λιθοστρωτο, ολα βουτηγμενα σε μια γαληνια νιρβανα. Τα ιδια και καλυτερα ισχυουν στο μεσα χωρο, ο οποιος θα επρεπε να χαρακτηριστει υψηλης αισθητικης και με ατμοσφαιρα χειμερινης θαλπωρης, αν ημουν τετοιος ανθρωπος. Επειδη, ομως, ειμαι απο τους αλλους, θα πω οτι ειναι χουχουλιαστικα χριστουγεννιατικος. Δεν περιγραφω αλλο, γιατι ειναι γνωστο πλεον οτι οι περιγραφες μου των χωρων ειναι λιγο πιο αφαιρετικες απο πινακα του Πικασο τη μπλε περιοδο.

Η εξυπηρετηση γινεται απο ομοιομορφα ντυμενα παιδια, στα πλαισια της μπλαζε κουλτουρας. Τι θελω να πω? Ολοι ειναι ευγενεις, γρηγοροι και εχουν αμεση αποκριση σε καθε καλεσμα. Περνανε τακτικα και γεμιζουν τα ποτηρια με εμφιαλωμενο νερο, μην παθουμε κανα τραβηγμα μυ απο το διασημο αθλημα αρσης Ιολη και μας μεινει κουσουρι. Ρωτανε, για το τυπικο, αν ολα ηταν καλα, και ειναι. Αλλα δεν ειναι αυτο που στο μυαλο μου εχω για το ιδανικο εξυπηρετησης, που πιθανως θα ταιριαζε γαντι σε ταβερνα στη Χασια, αλλα οσο η ομελετα με την ψαροσουπα στην κυριλε ατμοσφαιρα της Best friends. Ή οσο εγω εκει.

Στα του καταλογου, λιγες και μαζεμενες επιλογες, και παρ ολα αυτα κοντεψα να τους γκαστρωσω μεχρι να καταληξω σε πιατο. Που να ηταν δηλαδη περισσοτερες οι επιλογες, για γευμα πηγαμε, σε δειπνο θα καταληγαμε. Τελικως, πηρε ο χριστιανος την κατασταση στα χερια του και καταφεραμε να φαμε πριν αλλαξει η Κυβερνηση παλι.

Κουβερ 4 ψωμακια- μπουκιτσες, σα μαξιλαρακια σε σχημα, συνοδευομενα απο μπολακια ελαιολαδου και καποιας αλοιφης με ελια και μαγιονεζα. Αναξια λογου. (2€ )
Σαλατα cancoon (14€) που βασικα ακολουθει την πρωτοτυπη και καθολου πολυφορεμενη συνταγη “στοιβαξτε σε πιατο χοντροκομμενα πρασινα και κοκκινα μαρουλοειδη, πλαισιωστε με 4 φιλετινια κοτοπουλο ντυμενα σε μια γλυκοπικαντικη σως, πειτε οτι καπου εκει αχνοφαινονται κατι ψιγματα καρυδι, ραντιστε και με μια υποτυπωδη βινεγκρετ για τα ματια του κοσμου και χρεωστε λες και παιρνει μιζα ο παραγωγος. Η ιδια η σαλατα δεν ελεγε και νουβελα, εκλεβε ομως απ την αιγλη του πολυ ζουμερου, πολυ νοστιμου κοτοπουλου που γεμιζει το πιατο. Προσωπικα δεν νομιζω να την επελεγα ξανα, χωρις φυσικα να ειναι κακη.

Ριζοτο μανιταριων πορτσινι με παρμεζανα (17.5€ ), το πιατο του συνοδου μου, ο οποιος σαφεστατα δεν ξερει να τρωει, αν κρινω απο τις επιλογες του οταν βγαινουμε, και που αν τωρα με διαβαζει, στοιχηματιζω οτι λεει ενα παρατεταμενο “σκασε” στην οθονη του κινητου του. Αρτιο πιατο, σωστα χυλωμενο και ευγευστο, χωρις να εχει το ενα κλικ παραπανω. Δεν ειναι καθολου κακο, τρωγεται πολυ ευχαριστα, και εχει και βαθυ πορτσινί χρωμα, που θα φορεθει πολυ φετος.

Σνιτσελ κοτοπουλου με πατατες τηγανιτες και μαγιονεζα ελαιολαδου. (15.5€ ) Τωρα πως εγω, κρεατοφαγος πραμα, κατεληξα να τρωω πουλερικο, αβυσσος οι ορεξεις μιας κυκλοθυμικης. Σε πολυ ωραια, μαυρη επιφανεια ηρθαν 2 πολυ λεπτα φιλετα κοτοπουλου, παναρισμενα σε παρμεζανα, με συντροφια λιγες αλλα καλοφτιαγμενες πατατες και μια σως που αναθεμα και αν καταλαβα ως τι το προοριζαν. Τα ιδια τα φιλετινια, ηταν τοσο λεπτα που προφανως ειχαν παραψηθει και στεγνωσει, οποτε, χωρις να παυουν να ειναι ευγεστα, ηταν κουραστικα στην καταναλωση.

Ισως να μην φαινεται εναργως, διοτι αρχισα την κρεβατομουρμουρα παλι, αλλα όσα φαγαμε δεν ηταν αποτυχημενα ή ανοστα, ηταν φαγωσιμα με βαθμο προαγωγης Αρκετα καλα. Για να λεμε, βεβαια, και του στραβου το δικιο, ο συνοδος μου ειχε τοσο πιο πολυ ενδιαφερον απο το πιατο μου, που το δευτερο περασε σε τριτοτεταρτη μοιρα, οση ωρα τον ακουγα να μιλα με το απλανες βλεμμα του βοοειδους. Θα μου πεις, αφου μανταμ δεν βαζατε γλωσσα μεσα, πως να εκτιμησετε το φαγητο.

Το εκτιμησα, ομως, και το βρηκα υπερτιμημενο. Με 53€ που αφαιρεθηκαν απο την καρτα του πολυ κυριου – κυριου που βασανιστηκε ενα διωρο απο τις θεωριες μου, για τα ανωτερω συν ενα καφε, μπορω να σκεφτω δεκαδες πιο συναρπαστικες γευστικα επιλογες, οποτε μαλλον εληξε καπως αδοξα το ειδυλλιο μου με την κουζινα τους. Μην αυταπατασθε, η best friends παραμενει ενας απο τους πλεον αγαπημενους μου χωρους για ροφηματα, και θα συνεχισω να απασχολω την μηχανη του καφε τους για πολυ καιρο στο μελλον. Αλλα οχι οτι βιαζομαι να ξαναγευματισω εκει...