ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΣΤΟ ΡΟΥΦ

Είχα διαβάσει και ακούσει πολύ καλά πράγματα για το Τρένο στο Ρουφ και αποφάσισα να πάω με την γυναίκα μου.

Δυσκολευτήκαμε να το βρούμε και ο χώρος ήταν λίγο σκοτεινός και περίεργος (σταθμός θα μου πείτε) αλλά περιμέναμε το τρένο καθαυτό να μας αποζημιώσει.
Αρχικά δεν είχαν σημειώσει την κράτησή μου αλλά οκ βρήκαμε τραπεζάκι (το λέω έτσι γιατί είναι τραπεζάκι και όχι τραπέζι αλλά θα μου πείτε ότι είναι βαγόνι τρένου).
Η διακόσμηση δεν δημιουργούσε δυστυχώς ατμόσφαιρα ρομαντική ή εποχής αλλά μάλλον την αίσθηση του παλιού και σκονισμένου. Κακά φωτισμένος χώρος, κάποιοι χαλασμένοι πολυέλαιοι και καμία σχέση με τις φωτό στο site.

Είχε και λίγο κρύο, το οποίο θεωρώ απαράδεκτο για εστιατόριο κατά την άποψή μου, ενώ για να πας στην προκάτ τουαλέτα απέξω (από τις πιο άθλιες) έπρεπε να κάνεις διαδρομή.
Η εξυπηρέτηση ήταν αρκετά αργή και ψάχναμε σερβιτόρο επί 2 - 3 λεπτά (και που και που παραπάνω) για να μας εξυπηρετήσει. Ωστόσο ήταν ευγενικοί και χαμογελαστοί,

Στο φαΐ:
Τυροπιτάκια του μηχανοδηγού: Κλασσικά τυροπιτάκια χωρίς κάτι το ιδιαίτερο. Τα 4 ευρώ είναι οκ.
Η Πράσινη σαλάτα είναι καλή και μία από τα ίδια, οπότε τα 6.5 ευρώ είναι εντάξει.
Ποικιλία του Συρμού: Το μόνο που αξίζει σε αυτή την μικρή ποικιλία είναι το απάκι που το βρήκα πολύ γευστικό (λίγο πιο ξερό από το συνηθισμένο). Αν το βγάλεις νομίζεις ότι τρως το κολατσιό του Χάρυ Κλυν σαν οικοδόμος στο Αλλαλούμ. Λουκάνικο έτοιμο και μέτριο, μέτρια γραβιέρα και μέτριες ελιές. Δεν αξίζε τα 14.5 ευρώ με τίποτα.

Μπιφτεκάκια Φευγάτα: Στεγνά, άγευστα μπιφτέκια που μου θύμισαν στρατό, οπότε δεν αξίζουν με τίποτα τα 7 περίπου ευρώ.
Κοκτέιλ δεν δοκιμάσαμε και το αγιωργίτικο κρασί ήταν αξιοπρεπές αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο.

Γενικά μην πάτε για ρομαντικό ραντεβού γιατί μάλλον δεν θα βγει σε καλό μέσα σε καταθλιπτική ατμόσφαιρα. Προσωπικά πέρασα καλά γιατί το πήραμε στην πλάκα. Το φαί μετριότατο αλλά σε νορμάλ τιμές κ η εξυπηρέτηση αργή αλλά οι σερβιτόροι ευγενικοί.
Δεν νομίζω να ξαναπάω.