Βρέθηκα στο πεύκο καλεσμένος απο μια φίλη Κατερινα που είχε τη γιορτή της.
Πέτρα και τούβλα στους τοίχους, ξύλινα τραπέζια, και ενας κορμός πεύκου στη μέση. Δεν θα την έλεγα μοντέρνα ταβέρνα αλλά ούτε και κλασική. Κάτι ενδιάμεσο.

Από φαγητό τώρα, μανιτάρια γεμιστά καλούτσικα, ψητά λαχανικά νόστιμα, ετσι και αλιώς όπου τα βρίσκω τα χτυπάω αλύπητα όπως και αν είναι, σαλάτα πεύκο εντάξει, σταυλίσια μαλακιά αλλά όχι και τόσο γευστική (εισαγωγης μάλον, γιατι τα δικά μας κρέατα είναι νόστιμα αλλά λίγο πιο σκληρά) παϊδάκια προβατίνας νόστιμα, και κοτοπουλο παιδάκι με κάρυ, καλό.

Το σέρβις καλό και γρήγορο αλλά καθημερινή με λίγο κόσμο δεν μπορείς να έχεις ολοκληρωμένη άποψη.

Αν βρεθώ στην περιοχή ίσως ξαναπάω, αν και για κρέατα προτιμώ ταβέρνες που έχουν ελληνικά.